Het is weeeeeeeeeeeekend!!!!
Blijf op de hoogte en volg Cynthia
17 September 2012 | Maleisië, Cameron Highlands
Vrijdag 14 september – dagje kantoor
Voor school moeten we een stageopdracht maken. We gaan de Maleisische economie vergelijken met de Europese. Heeft Maleisië wel of geen last van de Europese economische crisis? Een dag in de week gaan we hieraan werken en toevallig is dat op vrijdag. Ik heb vandaag zelfs, voor het eerst sinds mijn leven, apen in het wild gezien. Naast het kantoor zit een park en blijkbaar leven daar apen. ’s Middags liepen iets van 15 aapjes langs het kantoor. Ik helemaal enthousiast. Nadine had al een keer in de bus een aapje gezien, maar ik niet. Collega’s zouden wel denken: het is maar een aapje hoor. Ik vond het prachtig. In Nederland zie je toch een ander soort aap rondlopen …
As maandag zijn we een dagje vrij, een nationale vrije dag. Extra lang weekend dus! Goh wat vervelend. We wilden graag naar Penang, maar de bus zit helaas vol. Na wat gezoek en rond te hebben gevraagd, hebben we een busticket geboekt naar Cameron Highlands en een hotel voor 2 nachten. Ben benieuwd!
’s Avonds zijn we samen met onze drie huisgenoten naar de bios geweest: Cold of light day. Voor maar € 2,50 per persoon. Al moet ik wel toegeven dat de kwaliteit van de film minder is en de stoelen zijn gemaakt voor kleine mensen. Als ik onderuit gezakt op de stoel zit, raakt mijn hoofd nog steeds de rugleuning niet. Moet je voorstellen! Dat is ook zo in de bus, daar zijn de rugleuningen zelfs nog lager. Dus ff lekker de oogjes sluiten zit er niet in. De film was btw wel leuk. Gelukkig Engels gesproken en met ondertiteling (Nee, geen Nederlandse ondertiteling maar Maleis & Chinees). Wat een luxe!
Voordat we naar de bios gingen, zijn we wezen uiteten. Je raad nooit wat! Sushi. 1 keer en nooit weer. Een aantal hapjes waren wel lekker, maar die zijn op nog geen twee vingers te tellen. Ik heb zelfs een stukje octopus geprobeerd. Opzich wel lekker qua smaak maar erg taai.
Ik kan er maar niet aan wennen dat ik mensen aan de linkerkant moet passeren. Elke keer bots ik weer tegen iemand aan, omdat ik rechts wil lopen. De locals hier moeten maar blij zijn dat ik geen auto rij. Überhaupt autorijden lijkt me hier doodeng. Het is altijd mega druk, je moet links rijden en iedereen gaat altijd van links naar rechts. Maar toch is er 1 klein positief dingetje: alle auto’s zijn automaten. Krijg je tenminste geen lamme been als je in de file staat.
’s Middags hebben we btw nog gelunched met een collega: melk met noodles en vis. En dat heb ik zelfs met stokjes gegeten. Mijn broek heeft het geweten (mooie witte broek), die zat helemaal onder de spetters. Echter lekker vond ik het niet. De graden zaten nog in de vis, waardoor ik bij elke hap zo’n graadje in mijn mond had. Erg vervelend!
Zaterdag 15 september – op naar Cameron Highlands
Pfff we lagen pas om 2 uur in bed en om half 7 ging de wekker alweer. Vandaag gaan we met de bus naar Cameron Highlands. Even weg uit het drukke KL. Na een busrit van 5 uur kwamen we eindelijk aan. Het plaatsje ligt midden tussen de bergen, dus het is hier een stukje koeler (lees: 20 tot 25 graden). Heeeeerlijk!! Het hotel is erg goed: het personeel is vriendelijk en de kamer is schoon. Als je het hotel binnen treedt, moet je zelfs je schoenen uittrekken. Alleen de badkamer moeten we delen met 2 andere kamers. Ach op zich niet zo’n groot probleem.
Ondertussen is het al half 5. We hebben het plaatsjes verkent en stoomboot gegeten. Dat is een pan met kippensoep waar je zelf je vlees/vis/groente in moet klaar maken. Het heeft goed gesmaakt!
Ik kan wel merken dat het hier erg toeristisch is. Ze lopen zelfs met flesjes bier over straat. In KL zal je dat never nooit niet tegen komen. In een café schonken ze zelfs cocktails. Die hebben we maar ff geproefd.
Zondag 16 september – Jungle tocht naar Rafflesia, thee plantage, mossy forest en aardbei plantage
Het is hier zo toeristisch dat we zelfs normaal kunnen ontbijten: toast met jam, een croissantje, jus en koffie. Super! Eindelijk een keer geen rijst (of muffins). Om 8:45 uur gaan we met een toer mee, die de hele dag duurt. Eerst maken we een trektocht door de jungle, op zoek naar de Rafflesia bloem. Dit is de grootste bloem ter wereld. Na een tocht van bijna 2 uur door riviertjes, klimmen op de bergen, onder boomstronken heen en de bergen af hebben we hem gevonden. Wat een prachtige bloem! Echt mega groot. Het duurt bijna 15 maanden voordat deze bloem bloeit en als hij bloeit is hij naar 5 dagen al uitgebloeid. We hebben dus geluk! Er stonden nog wel een aantal andere knoppen, maar voordat die bloeien zijn wij KL alweer uit.
’s Middags hebben we bij zo’n lokaal tentje Indisch gegeten. Jeetje wat was dat pittig. Niet normaal! Wat was ik blij dat ik anderhalf liter water mee had genomen.
In de jungle heb ik zelfs water gedronken uit een bamboo boom. Dat was wel lekker fris water. Zelfs lekkerder dan water uit een flesje of water uit de kraan in Nederland.
De guides (gidsen) waren wel een beetje gefrustreerd. De goverment wil steeds meer bomen kappen voor oa de groente-, thee- en bloemenplantages. Daarnaast willen ze er zelfs een pretpark bouwen. De guides verwachten dat over 10 jaar weinig over is van de prachtige jungle en dat de bloem dan niet meer in Maleisië zal bloeien. Dus wil je de bloem nog zien! Wees snel!!
In de jungle leven weinig beesten. De locals jagen hier erg veel op waardoor ze bijna zijn uitgestorven (in Cameron Highlands dan). Ik heb ook weinig tot geen dieren gezien, alleen een aantal insecten. De locals maken van deze dieren bijvoorbeeld schilderijtjes en sleutelhangers, voor de toeristen. Zonde!
Ik heb ook nog even mogen jagen (schieten op een bord). Er werd een pijltje (met gif) ineen lange bamboostok gedaan, waar ik op moest blazen. Ging wel erg makkelijk btw, maar volgens de guide was hij mis. Ik vond hem toch aardig raak, aangezien ik het bord wel raakte! Dat voor de eerste keer.
Na de lunch zijn we doorgereden naar de theeplantags. Wat mega veel plantjes staan daar. Ze zijn zelfs aan het uitbreiden (ten koste van de jungle). Wel leuk om gezien te hebben, maar bijzonder? Nee, dump mij de volgende keer maar in de jungle!
Toen we de plantjes (eigenlijk zijn het bomen, maar omdat ze ze elke keer snoeien lijken het plantjes) zo ongeveer dubbel zagen zijn we door gereden naar de mossy forest. Wat een aparte natuur daar. Veel mist, erg vochtig en veel mos, zelfs op de bomen (tot in de toppen). De guide (Appu) heeft ons verteld hoe we kunnen overleven in de jungle. Welke planten wel en niet giftig zijn en zelfs welke bladeren van welke bomen open wonden kunnen genezen. (Wel kleine wonden, want voor grote wonden moet je toch echt naar het ziekenhuis.) Dus stel we verdwalen een keer in het bos, hoeven jullie je geen zorgen te maken. Wij redden ons wel!
De mossy forest, erg mooi maar apart. We zijn een stukje gaan klimmen om naar het hoogste puntje in de forest te bezoeken. Sjonge jonge wat een tocht was dat. Ik had al een beetje last van mijn knieeën en mijn voeten deden pijn, maar gewoon doorgaan. Vraagt Appu of we de easy of hard route willen. Hard natuurlijk! Nou dat hebben we geweten. We moesten erg oppassen waar we stonden. Sommige stukken waren drijfzand, waar je dus behoorlijk in weg kon zakken. Gelukkig zijn we allen levend eruit gekomen.
Terug naar de jeep kwamen we een groepje mensen tegen (jaja die leven ook in Maleisië). Smerig dat ze waen. Ze zaten echt van top tot teen onder de modder. Een jongen had een witte broek aan, nou dat was hij nu niet meer. Ze vertelden dat ze de trektocht van 6 uur door de mossy forest hadden gedaan. Ze waren alleen iets langer bezig geweest dan 6 uur. Om 9 uur vanmorgen zijn ze vertrokken en zwe waren op het moment dat we ze tegen kwamen net terug. Toen was het al tegen 6 uur. In de jeep vertelde Appu dat 2 weken geleden een groepje toeristen zijn verdwaald in de mossy forest, ook vanuit zo’n trektocht. Zij werden pas ’s ochtends om 5 uur gevonden. Een paar weken daarvoor was een stel verdwaald. Die werden pas 24 uur later gevonden. Gelukkig allen wel levend.
Appu heeft een hekel aan files, dat hebben we zeker gemerkt! Zodra er een file stond, ging hij er zowel links als rechts voorbij. Links door de berm en rechts over de andere weghelft. Wat een malle! Hij had er nog schik in ook.
Als afsluiting van de dag reden we langs een aardbeiplantage, waar ze heerlijke milkshakes hadden. Zelfs in NL valt hier niet aan te tippen!
Uiteindelijk waren we pas tegen half 8 terug in het hotel. Wat een dag we zaten onder de modder (niet zo erg als die andere mensen) en we stonken enorm (dat misschien wel net zo erg als die andere mensen), maar het was zeker geslaagd!
Na een lekkere koude douche (warm water kennen ze hier allen door het koken in een waterkoker) hebben we wat gegeten in een restaurant in het plaatsje. Daarna lekker op tijd naar bed want we waren echt kapot!
Maandag 17 september – laatste dag Cameron Highlands
Vanmiddag om 4 uur pakken we de bus terug naar KL. Erg veel zin om vandaag een actieve dag te hebben, hadden we niet. We hadden allebei mega veel spierpijn. Je had ons van de trap af moeten zien strompelen. Echt twee bejaarde blondje dames haha! Dus lekker relax in het plaatjes ontbeten, koffie gedronken, krantje gelezen en winkeltjes bekeken.
Op een kwartiertje lopen ligt een waterval. ’s Middags zijn we hier maar even (met pijn en moeite) heen gelopen. Ze hadden ons al gewaarschuwd voor het afval. Ik had niet verwacht dat het zo erg was, bah. Het water was gewoon bruin en echt overal lag troep. Zonde! Het had zo’n mooie waterval kunnen zijn.
In de bus terug werden we beide beetje wagenziek, ai! Gelijk een paar meter uit het plaatjes gingen we berg afwaarts, dus zigzag. Sjonge jonge, wat voelden we ons beroerd. Toen begon de vrouw voor ons ook nog te kotsen. Pfff ik had er echt moeite mee! Ik heb snel een muziekje aangezet en een poging gewaagt om te gaan slapen. Gelukkig waren we sneller dan verwacht de bergen uit, waardoor het weer wat beter met ons ging!
Ennnnnnnnnnnnnnnnnnn ik heb goed nieuws. IK HEB EEN STAGEPLAATS!!! Voor als ik weer terug in NL ben. Om half 7 had ik een telefonische afspraak en ik ben gewoon aangenomen als stagiaire! Tijd voor een glaasje prosecco! Wie stuurt mij een flesje op? Zo blij, zo blij, zo blij …
Om 9 uur ’s avonds werden we uit de bus gegooid ergens in KL. Echter herkenden we de plek niet. Het was niet Chinatown, waar we waren opgestapt. Dus zijn zo’n mannetje vragen waar zijn we? Die vent zal ons wel als gekken hebben verklaard. Ik kon hem slecht verstaan, KL Express ofzow. Dus zij een stukje verder lopen en toen herkenden we het! We waren gewoon op KL Centraal. Haha wat een afsluiter van het geweldige weekend !!
Voor school moeten we een stageopdracht maken. We gaan de Maleisische economie vergelijken met de Europese. Heeft Maleisië wel of geen last van de Europese economische crisis? Een dag in de week gaan we hieraan werken en toevallig is dat op vrijdag. Ik heb vandaag zelfs, voor het eerst sinds mijn leven, apen in het wild gezien. Naast het kantoor zit een park en blijkbaar leven daar apen. ’s Middags liepen iets van 15 aapjes langs het kantoor. Ik helemaal enthousiast. Nadine had al een keer in de bus een aapje gezien, maar ik niet. Collega’s zouden wel denken: het is maar een aapje hoor. Ik vond het prachtig. In Nederland zie je toch een ander soort aap rondlopen …
As maandag zijn we een dagje vrij, een nationale vrije dag. Extra lang weekend dus! Goh wat vervelend. We wilden graag naar Penang, maar de bus zit helaas vol. Na wat gezoek en rond te hebben gevraagd, hebben we een busticket geboekt naar Cameron Highlands en een hotel voor 2 nachten. Ben benieuwd!
’s Avonds zijn we samen met onze drie huisgenoten naar de bios geweest: Cold of light day. Voor maar € 2,50 per persoon. Al moet ik wel toegeven dat de kwaliteit van de film minder is en de stoelen zijn gemaakt voor kleine mensen. Als ik onderuit gezakt op de stoel zit, raakt mijn hoofd nog steeds de rugleuning niet. Moet je voorstellen! Dat is ook zo in de bus, daar zijn de rugleuningen zelfs nog lager. Dus ff lekker de oogjes sluiten zit er niet in. De film was btw wel leuk. Gelukkig Engels gesproken en met ondertiteling (Nee, geen Nederlandse ondertiteling maar Maleis & Chinees). Wat een luxe!
Voordat we naar de bios gingen, zijn we wezen uiteten. Je raad nooit wat! Sushi. 1 keer en nooit weer. Een aantal hapjes waren wel lekker, maar die zijn op nog geen twee vingers te tellen. Ik heb zelfs een stukje octopus geprobeerd. Opzich wel lekker qua smaak maar erg taai.
Ik kan er maar niet aan wennen dat ik mensen aan de linkerkant moet passeren. Elke keer bots ik weer tegen iemand aan, omdat ik rechts wil lopen. De locals hier moeten maar blij zijn dat ik geen auto rij. Überhaupt autorijden lijkt me hier doodeng. Het is altijd mega druk, je moet links rijden en iedereen gaat altijd van links naar rechts. Maar toch is er 1 klein positief dingetje: alle auto’s zijn automaten. Krijg je tenminste geen lamme been als je in de file staat.
’s Middags hebben we btw nog gelunched met een collega: melk met noodles en vis. En dat heb ik zelfs met stokjes gegeten. Mijn broek heeft het geweten (mooie witte broek), die zat helemaal onder de spetters. Echter lekker vond ik het niet. De graden zaten nog in de vis, waardoor ik bij elke hap zo’n graadje in mijn mond had. Erg vervelend!
Zaterdag 15 september – op naar Cameron Highlands
Pfff we lagen pas om 2 uur in bed en om half 7 ging de wekker alweer. Vandaag gaan we met de bus naar Cameron Highlands. Even weg uit het drukke KL. Na een busrit van 5 uur kwamen we eindelijk aan. Het plaatsje ligt midden tussen de bergen, dus het is hier een stukje koeler (lees: 20 tot 25 graden). Heeeeerlijk!! Het hotel is erg goed: het personeel is vriendelijk en de kamer is schoon. Als je het hotel binnen treedt, moet je zelfs je schoenen uittrekken. Alleen de badkamer moeten we delen met 2 andere kamers. Ach op zich niet zo’n groot probleem.
Ondertussen is het al half 5. We hebben het plaatsjes verkent en stoomboot gegeten. Dat is een pan met kippensoep waar je zelf je vlees/vis/groente in moet klaar maken. Het heeft goed gesmaakt!
Ik kan wel merken dat het hier erg toeristisch is. Ze lopen zelfs met flesjes bier over straat. In KL zal je dat never nooit niet tegen komen. In een café schonken ze zelfs cocktails. Die hebben we maar ff geproefd.
Zondag 16 september – Jungle tocht naar Rafflesia, thee plantage, mossy forest en aardbei plantage
Het is hier zo toeristisch dat we zelfs normaal kunnen ontbijten: toast met jam, een croissantje, jus en koffie. Super! Eindelijk een keer geen rijst (of muffins). Om 8:45 uur gaan we met een toer mee, die de hele dag duurt. Eerst maken we een trektocht door de jungle, op zoek naar de Rafflesia bloem. Dit is de grootste bloem ter wereld. Na een tocht van bijna 2 uur door riviertjes, klimmen op de bergen, onder boomstronken heen en de bergen af hebben we hem gevonden. Wat een prachtige bloem! Echt mega groot. Het duurt bijna 15 maanden voordat deze bloem bloeit en als hij bloeit is hij naar 5 dagen al uitgebloeid. We hebben dus geluk! Er stonden nog wel een aantal andere knoppen, maar voordat die bloeien zijn wij KL alweer uit.
’s Middags hebben we bij zo’n lokaal tentje Indisch gegeten. Jeetje wat was dat pittig. Niet normaal! Wat was ik blij dat ik anderhalf liter water mee had genomen.
In de jungle heb ik zelfs water gedronken uit een bamboo boom. Dat was wel lekker fris water. Zelfs lekkerder dan water uit een flesje of water uit de kraan in Nederland.
De guides (gidsen) waren wel een beetje gefrustreerd. De goverment wil steeds meer bomen kappen voor oa de groente-, thee- en bloemenplantages. Daarnaast willen ze er zelfs een pretpark bouwen. De guides verwachten dat over 10 jaar weinig over is van de prachtige jungle en dat de bloem dan niet meer in Maleisië zal bloeien. Dus wil je de bloem nog zien! Wees snel!!
In de jungle leven weinig beesten. De locals jagen hier erg veel op waardoor ze bijna zijn uitgestorven (in Cameron Highlands dan). Ik heb ook weinig tot geen dieren gezien, alleen een aantal insecten. De locals maken van deze dieren bijvoorbeeld schilderijtjes en sleutelhangers, voor de toeristen. Zonde!
Ik heb ook nog even mogen jagen (schieten op een bord). Er werd een pijltje (met gif) ineen lange bamboostok gedaan, waar ik op moest blazen. Ging wel erg makkelijk btw, maar volgens de guide was hij mis. Ik vond hem toch aardig raak, aangezien ik het bord wel raakte! Dat voor de eerste keer.
Na de lunch zijn we doorgereden naar de theeplantags. Wat mega veel plantjes staan daar. Ze zijn zelfs aan het uitbreiden (ten koste van de jungle). Wel leuk om gezien te hebben, maar bijzonder? Nee, dump mij de volgende keer maar in de jungle!
Toen we de plantjes (eigenlijk zijn het bomen, maar omdat ze ze elke keer snoeien lijken het plantjes) zo ongeveer dubbel zagen zijn we door gereden naar de mossy forest. Wat een aparte natuur daar. Veel mist, erg vochtig en veel mos, zelfs op de bomen (tot in de toppen). De guide (Appu) heeft ons verteld hoe we kunnen overleven in de jungle. Welke planten wel en niet giftig zijn en zelfs welke bladeren van welke bomen open wonden kunnen genezen. (Wel kleine wonden, want voor grote wonden moet je toch echt naar het ziekenhuis.) Dus stel we verdwalen een keer in het bos, hoeven jullie je geen zorgen te maken. Wij redden ons wel!
De mossy forest, erg mooi maar apart. We zijn een stukje gaan klimmen om naar het hoogste puntje in de forest te bezoeken. Sjonge jonge wat een tocht was dat. Ik had al een beetje last van mijn knieeën en mijn voeten deden pijn, maar gewoon doorgaan. Vraagt Appu of we de easy of hard route willen. Hard natuurlijk! Nou dat hebben we geweten. We moesten erg oppassen waar we stonden. Sommige stukken waren drijfzand, waar je dus behoorlijk in weg kon zakken. Gelukkig zijn we allen levend eruit gekomen.
Terug naar de jeep kwamen we een groepje mensen tegen (jaja die leven ook in Maleisië). Smerig dat ze waen. Ze zaten echt van top tot teen onder de modder. Een jongen had een witte broek aan, nou dat was hij nu niet meer. Ze vertelden dat ze de trektocht van 6 uur door de mossy forest hadden gedaan. Ze waren alleen iets langer bezig geweest dan 6 uur. Om 9 uur vanmorgen zijn ze vertrokken en zwe waren op het moment dat we ze tegen kwamen net terug. Toen was het al tegen 6 uur. In de jeep vertelde Appu dat 2 weken geleden een groepje toeristen zijn verdwaald in de mossy forest, ook vanuit zo’n trektocht. Zij werden pas ’s ochtends om 5 uur gevonden. Een paar weken daarvoor was een stel verdwaald. Die werden pas 24 uur later gevonden. Gelukkig allen wel levend.
Appu heeft een hekel aan files, dat hebben we zeker gemerkt! Zodra er een file stond, ging hij er zowel links als rechts voorbij. Links door de berm en rechts over de andere weghelft. Wat een malle! Hij had er nog schik in ook.
Als afsluiting van de dag reden we langs een aardbeiplantage, waar ze heerlijke milkshakes hadden. Zelfs in NL valt hier niet aan te tippen!
Uiteindelijk waren we pas tegen half 8 terug in het hotel. Wat een dag we zaten onder de modder (niet zo erg als die andere mensen) en we stonken enorm (dat misschien wel net zo erg als die andere mensen), maar het was zeker geslaagd!
Na een lekkere koude douche (warm water kennen ze hier allen door het koken in een waterkoker) hebben we wat gegeten in een restaurant in het plaatsje. Daarna lekker op tijd naar bed want we waren echt kapot!
Maandag 17 september – laatste dag Cameron Highlands
Vanmiddag om 4 uur pakken we de bus terug naar KL. Erg veel zin om vandaag een actieve dag te hebben, hadden we niet. We hadden allebei mega veel spierpijn. Je had ons van de trap af moeten zien strompelen. Echt twee bejaarde blondje dames haha! Dus lekker relax in het plaatjes ontbeten, koffie gedronken, krantje gelezen en winkeltjes bekeken.
Op een kwartiertje lopen ligt een waterval. ’s Middags zijn we hier maar even (met pijn en moeite) heen gelopen. Ze hadden ons al gewaarschuwd voor het afval. Ik had niet verwacht dat het zo erg was, bah. Het water was gewoon bruin en echt overal lag troep. Zonde! Het had zo’n mooie waterval kunnen zijn.
In de bus terug werden we beide beetje wagenziek, ai! Gelijk een paar meter uit het plaatjes gingen we berg afwaarts, dus zigzag. Sjonge jonge, wat voelden we ons beroerd. Toen begon de vrouw voor ons ook nog te kotsen. Pfff ik had er echt moeite mee! Ik heb snel een muziekje aangezet en een poging gewaagt om te gaan slapen. Gelukkig waren we sneller dan verwacht de bergen uit, waardoor het weer wat beter met ons ging!
Ennnnnnnnnnnnnnnnnnn ik heb goed nieuws. IK HEB EEN STAGEPLAATS!!! Voor als ik weer terug in NL ben. Om half 7 had ik een telefonische afspraak en ik ben gewoon aangenomen als stagiaire! Tijd voor een glaasje prosecco! Wie stuurt mij een flesje op? Zo blij, zo blij, zo blij …
Om 9 uur ’s avonds werden we uit de bus gegooid ergens in KL. Echter herkenden we de plek niet. Het was niet Chinatown, waar we waren opgestapt. Dus zijn zo’n mannetje vragen waar zijn we? Die vent zal ons wel als gekken hebben verklaard. Ik kon hem slecht verstaan, KL Express ofzow. Dus zij een stukje verder lopen en toen herkenden we het! We waren gewoon op KL Centraal. Haha wat een afsluiter van het geweldige weekend !!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
