Michaels weekje part 2

Donderdag 1 november – Canoply walk, Orang Asli dorp, Rapid Shooting & vissen

Zoals je het waarschijnlijk al hebt verwacht, ik heb een verschrikkelijke nacht gehad. Bijna geen oog dicht gedaan. Dat wordt een zware dag. Vandaag hebben we een vol programma: Canoply walk, berg beklimmen, Rapid Shooting en Orang Asli dorp.

Het programma begint met het ontbijt. Lekker toast met jam, koffie en een appeltje. We krijgen zelfs 4 boterhammen. Stevig ontbijt zullen we wel nodig hebben. Op naar de Canoply walk. Met een bootje worden we een stukje verder afgezet. Waar we vervolgens een hoop treden moeten beklimmen om bij de ingang van de Canoply uit te komen. De Canoply is een lange loopbrug op zo’n 40 meter hoogte. Deze brug is ruim 500 meter lang en dus één van de langste ter wereld. Helaas is maar 240 meter geopend, het andere deel wordt momenteel gerenoveerd. De stilte is verdwenen want je hoort te werken. Maar wat een hoogte en wat een uitzicht! Prachtig! En dat zit gewoon met een paar touwtjes vast, hmm. Veilig?

De 240 meter loopbrug bestaat uit 6 delen. Elk deel eindigt in een boom met een platform. Op dit platform mochten we foto’s maken. Canoply was echt super vet! Veel mooie foto’s kunnen maken. Dat kan ook niet anders, want Michael heeft een camera, Nadine heeft een camera en ik heb een camera. Dus als daar geen mooie foto’s tussen zitten, weet ik het ook niet meer!

Na de Canoply walk zijn we verder omhoog geklommen naar het punt van de berg Bukit Terisek. We konden kiezen: of het aangelegde pad of het echte bospad. Echte bospad natuurlijk! Ben dat aangelegde pad wel een beetje zat. Het is gewoon zo nep. Ik heb niet echt het gevoel dat ik in de Jungle loop. Het bospad was echt vet! Beetje klimmen, klauteren en ploeteren om boven te komen. Eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht. We hoorden de apen schreeuwen. Cool!!! Door het nemen van het bospad, had Esther een bloedzuiger! Baahhh. Ze reageerde echt heel relax en trok de zuiger van haar lichaam af. Later vertelde ze mij dat ze in Canada ook veel bloedzuigers hebben, maar dat die wel 3 keer zo groot zijn. Vandaar!!

Na het bezoeken van de berg zijn we terug gelopen naar beneden, op naar onze boot. Ik was benieuwd hoeveel treden we nu beklommen hadden, dus onze gids ging de treden tellen. Uiteindelijk kwam hij op ruim 1000 treden uit. Net zo veel!

Na de lunch hebben we Orang Asli dorp bezocht. Dit zijn de oorspronkelijke mensen. Zij leven echt heel primitief: geen elektriciteit, geen internet. Wat een ellende! Ik zal er echt niet aan moeten denken. Mijn hele leven zonder elektriciteit en zonder internet. Goh wat ben ik toch verwend. Deze mensen doen echt de hele dag niets. Beetje zitten, beetje eten koken en af en toe jagen. We mochten zelfs proberen te jagen, op een knuffel. Bij mij ging het aardig goed. Ik raakt het bord. De anderen schoten allemaal mis. Als het een olifant was, had ik hem gedood. Fijne gedachte … Er liep zelfs een kindje rond, die echt nog maar net kon lopen. Ook hij ging ‘jagen’. Hij blaasde zelfs echt door de pijp. Even later liep hij met een mega groot mes rond en was hij hout aan het hakken. Je kan niet vroeg genoeg beginnen. Ik vond het echt ongelooflijk om te zien dat mensen nog op deze manier leven! Echt niet te geloven, maar wel heel bijzonder. Zij kiezen hier zelfs voor! Ik zal er niet aan moeten denken. Zo primitief.

Na het bezoeken van dit dorpje, hebben we met een bootje een Rapid Shooting gedaan. Soort wildwaterraften maar dan met een ander soort bootje. Het verbaasde mij dat het bootje niet omkieperde! Het bootje is echt mega smal en hard. Maar het was wel mega vet! Echt zoo mooi. De rivier, de mega rotsen, de bomen en we zagen zelfs een komodovaraan in het water zwemmen.

We hebben een stop gemaakt op een privé strand. Waar we even heerlijk een duik konden nemen. We waren allemaal toch al klets nat! Het is zo lekker rustig en het uitzicht is echt prachtig. Heerlijk genieten!

Het avondeten is pas om half 8. We waren tegen 4 uur weer terug in ons slaapgat. Michael en ik zijn naar de observatietoren gelopen. Kijken of we toevallig nog dieren kunnen spotten. Helaas, geen dier gezien. We hebben wel veel dieren gehoord. Ook een groter dier, die aan het grommen was. Maar helaas niets gezien. We hoorden ook veel verschillende soorten vogels. Wel cool!

Voor vanavond hebben we geen plannen. Michael en ik hadden wel zin om wat te gaan doen in plaats van de hele avond bij ons slaapgat te zitten en te kaarten. Ons slaapgat biedt ook excursies aan. We konden kiezen tussen een jeepsafari of nachtvissen. De man vertelde dat de jeepsafari niet mega bijzonders is, want je rijdt tussen de palmolievelden. Het nachtvissen is veel leuker. Je kan echt mega grote vissen vangen. Na het vissen, wordt er op een privé strand een kampvuur gemaakt, waarna we onze eigen gevangen vis kunnen opeten. Wij gaan voor het vissen. We hebben met de anderen overlegt en zij wilden ook graag met ons mee.

Na het dineren zijn we met een bootje de rivier op gegaan. Op naar de eerste plaats waar we gaan vissen. Het gekke was, ze gebruiken helemaal geen licht om te kijken waar ze varen. Ze varen gewoon in het donker! Ik kon echt vrij weinig zien. We moesten de boot uit. We staan midden in de rivier, op een paar keien. Echt makkelijk lopen is het niet. Er wordt uitgelegd hoe we moeten gaan vissen, met de handen. We moeten met onze handen in het water en dan de keien optillen. De vissen leven hier namelijk onder. Helemaal gek! Ik had verwacht dat we een net of een hengel zouden krijgen, maar met onze handen. Ik geloofde er niet zo in en was dus ook niet echt gemotiveerd, haha! Daarnaast had ik al moeite mee om mezelf overeind te houden. Ik stond er gewoon een beetje voor de sier bij en af en toe aaide ik een paar stenen. Wie weet leven de vissen ook wel op de stenen. Ik neem aan dat er nog veel meer andere dieren onder de stenen leven en die wil ik niet voelen. Van die mega grote onderwater spinnen ofzo. Door de gedachtes die ik kreeg, werd ik steeds minder gemotiveerd. Ondertussen was ik aan het onderhandelen met een paar van onze gidsen. Als zij nog even een vis voor mij vangen en dan stiekem aan mij geven. Zodat iedereen denkt dat ik hem gevangen heb. Helaas trapten ze er niet in. Dan maar geen vis!

In totaal hebben we op 3 verschillende plekken ‘gevist’. Een gids heeft 2 vissen gevangen verder heeft niemand wat gevangen. Ik ben blij van! De anderen waren aardig actief en dus behoorlijk nat geworden. Ik was alleen tot mijn knieën nat, dieper was ik het water niet ingegaan. Dat hoeft ook niet als je alleen maar voor de sier mee gaat. De anderen baalden wel een beetje dat ze geen vis hadden gevangen, ik was allang blij dat we klaar waren. Tijdens het ‘handvissen’ zijn een paar andere gidsen met het bootje de rivier opgegaan, om daar met een net meer vissen te kunnen vangen. Uiteindelijk hadden we ongeveer 8 vissen. Op naar het privé strand, om een kampvuur te maken. Het zag er allemaal vrij gemakkelijk uit. Gewoon beetje benzine over de takken heen spuiten (nou ja ze stopten het spul in een schoen en gooiden het eroverheen. Later trok deze gids zijn schoen gewoon weer aan) en aansteken die handel. Een gids heeft alle visjes aan een stok geregen en bij het vuur gezet. Ondertussen werd er gitaar gespeeld en liedjes gezongen. Wat een gezelligheid! Na een aantal minuten was de vis gaar! Eetsmakelijk! Op een blaadje kregen de vis toegediend. Het smaakte aardig, al miste ik een lekker sausje en wat kruiden.

Tegen 2 uur waren we weer terug in ons slaapgat. Welterusten!




Vrijdag 2 november – laatste ochtend in de Taman Negara

Ok ik geef het toe, ik heb aardig geslapen (voor mijn doen). Alleen was ik vanaf half 8 ’s ochtends al klaar wakker. Ik hoorde buiten al mensen praten. Neeeee die gekke Zwitser is gearriveerd. Die man kan alleen maar praten, praten, praten en praten. Om kwart voor 9 was hij gewoon nog steeds aan het praten. Ondertussen was ik wel nieuwsgierig geworden met wie hij aan het praten was, dus ik ging even een kijkje nemen. Een van de gidsen van gisteren zat tegenover hem. Hij zei geen woord, keek hem alleen maar aan. Hmm interessant gesprek! Haha! Gekke Zwitser. Ik werd aangesproken door Richard, de eigenaar van het slaapgat. We kunnen tot 9 uur ontbijten. Ow jee! De rest slaapt nog. Dus ik besluit ze wakker te maken. En nee ik zie je nu al denken, dat moet er luidruchtig aan toe zijn gegaan. Zo ben ik niet. Ik heb het netjes gedaan. Gewoon wakker geschud en gevraagd of ze mee gaan ontbijten. Snel aankleden en op naar het floating restaurant. We waren gelukkig nog op tijd voor het ontbijt. Later hoorde ik dat iedereen om half 8 wakker was geworden van die rare Zwitser, maar daarna wel weer in slaap zijn gevallen.

Om 12 uur worden we opgehaald door onze taxi, die ons terug brengt naar KL. Michael, Nadine en ik besluiten een stuk te gaan lopen in de jungle. De Canadezen hebben geen zin. Deze ochtend zien we veel salamanders en gekko’s. Van klein tot aardig grote. We hebben gelopen tot aan de Canoply walk en daarna weer terug. Bij terugkomt (tegen half 12) staat onze chauffeur gewoon al te wachten op ons. Mooi op tijd! En dat voor een Maleisische man. Normaal gesproken zijn ze hier niet zo van de tijd en al helemaal niet van op tijd komen. Snel onze spullen pakken en op naar KL. Onderweg stoppen we bij de palmolie plantage. Wat een bomen! Gewoon hele velden. De klossen waar de olie in zit, zijn echt groot en mega zwaar. We stoppen ook nog even bij een fabriek. Waar de klossen allemaal voor liggen.

Tegen 16 uur worden we uit de auto geschopt bij het centraal station in Kuala Lumpur. Met de bus gaan we naar het appartement. Aangezien we de afgelopen dagen niet echt normaal hebben kunnen douchen, gaan we eerst allemaal een fatsoenlijke douche nemen. Vanavond gaan we naar de nieuwe James Bond film, die pas om 23:30 uur begint. Dus zeeën van tijd.

Na de doucherondje, zijn we naar de shopping mall gelopen. Waar we heerlijk hebben gegeten bij een Japans restaurant. Dat voor nog geen 5 euro per persoon. Geen geld! Het was echt voortreffelijk! Op naar Skyfall. De film was wel ok! Gelukkig was het ditmaal niet mega koud in de bios, het kan erger.

Tegen half 3 zijn we terug in ons appartement. Onze huisgenoten gingen ook naar de film. We konden gelukkig met hun mee terug rijden. Snel naar bed want morgen (straks) gaat de wekker om half 8 alweer!




Zaterdag 3 november – France village

Onze huisgenoot was laatst in de France village geweest. Dit ligt net buiten Kuala Lumpur, op een berg. We hebben foto’s op het internet bekeken en het zag er erg aangenaam uit. Gisteravond hebben we een bus gereserveerd, maar we hebben geen reactie terug ontvangen. Of het nou goed is gegaan, dat weten we dus niet. We besluiten op tijd naar KL centrum te gaan. Waar we er achter komen dat het kantoor pas om 10 uur geopend is, terwijl onze bus om 10 uur vertrekt. Dan maar eerst ontbijten en kijken we straks wel even verder. Tegen kwart voor 10 worden we door het bedrijf opgebeld. De bus van 10 uur zit vol, maar we kunnen wel met de bus van 1 uur mee. Pfff voor niets zo vroeg het bed uit gegaan. We besluiten de bus van 1 uur te nemen en vooraf de KL tower te bezoeken. Wat een hoogte! Prachtig. Je hebt zelfs uitzicht op de Petronas Towers! Wauw! Ik denk dat dit uitzicht beter is dan wanneer je in de Petronas Towers omhoog gaat. Vanaf daar zie je de towers zelf niet, en aangezien deze towers toch het gezicht van Kuala Lumpur zijn. Wel beetje zonde. Maar vanuit de KL tower is het uitzicht geweldig.

Voordat we de bus inmoeten, besluiten we bij de Mac een ijsje te kopen. De Mac Flurry kost hier nog geen euro. De bus naar France village vertrekt naar een shopping mall. Dit is toevallig de shopping mall die in het gebouw een achtbaan heeft. De Mac is op de vijfde verdieping (de shopping mall heeft totaal 8 verdiepingen). Echter is het al bijna 1 uur. Maar we zullen en moeten eerst een ijsje kopen. Snel terug naar de bus. Waar de chauffeur al geduldig op ons zit te wachten.

In de busreis naar France village is het verdomd rustig. We slapen zowat! Haha. Vind je het gek. In het busje zitten nog 4 anderen. Tegen 2 uur arriveren we het Franse dorpje. Wat ziet het er grappig uit. De gebouwen lijken net op de gebouwen in Frankrijk. Grappig dat ze dit zo na hebben gebouwd. France village is wel erg klein. Twee rijen met huizen en dat is het. Nadat we deze plek hebben gekeken, hebben we een gratis busje genomen naar de Japanse Tea Garden. Dit is echt een plek om tot rust te komen. Alleen vandaag niet, want het is er mega druk. Veel toeristen. De tuin ziet er prachtig uit, met de stenen, de paadjes, de vijvers en de grappige huisjes. Tot slot bezoeken we een botanical garden, een tuin met verschillende soorten planten, meer voor de kweek. In vergelijking met de France Village en de Japanse Tea Garden was dit niet erg bijzonder. Terug met het busje naar de France village, waar we een hapje hebben gegeten en gedronken. Totdat onze buschauffeur ons kwam ophalen, tegen half 7.

Door de files waren we iets later terug dan gepland. Tegen half 9 werden we gedropt bij de Shopping Mall met de achtbaan. Hier in Maleisië hebben ze restaurants waar je zelfs je vis kan kiezen. Deze ‘slachten’ ze dan op dat moment, zodat je echt een vers visje hebt. Dit leek ons een leuk idee. In de Shopping Mall hebben ze ook zo’n restaurant. Uiteindelijk zag het restaurant er toch niet zo fijn uit, waardoor we hebben gekozen voor een bbq restaurant. Wel grappig! Je krijgt een klein soort van bbqtje op tafel, waar je je vlees en vis op kan leggen. Erg lekker en gezellig!




Zondag 4 november – Michaels laatste dag

Vandaag alweer de laatste dag dat Michael in Kuala Lumpur is. Vanavond vliegt hij terug naar Nederland. Wat gaat de tijd hard zeg. Vandaag besluiten Michael en ik om de moskee en de Batu Caves te bezoeken. Afgelopen dinsdag waren we ook bij de moskee, maar toen mochten we helaas niet naar binnen. Het was net kwart over 12, terwijl je tot 12 uur de moskee in mag. Wat een mega gebouw! Niet zo groot als de moskee in Putrajaya, maar toch. Wat een ruimte! We waren een rondje aan het lopen, toen een man naar ons toe kwam. Deze man begon spontaan uitleg te geven over de moskee. Interessant en erg aardig van hem. Zonder dat we erom gevraagd hebben.

Eenmaal in de trein naar de Batu Caves begint het weer keihard te regenen! Wat een drama. Gelukkig zitten we in de trein. Aangekomen bij de Batu Caves is het gewoon droog. Wat een geluk! We stappen de trein uit en worden gelijk begroet door een aantal ‘aardige’ aapjes. Schattig! We hebben de mega trappen beklommen, zonder dat een aapje ons aanviel. Ze waren vandaag niet zo chaggi als de vorige keer dat ik er was. Toen waren ze gewoon agressief, ook naar de mensen toe. Veel mensen liepen met een plastic zakje, niet verstandig! Want de aapjes stelen deze zakjes. Wel grappig. Een aapje had een zakje van een vrouw gestolen, ging er relax bij zitten en haalde alles uit het zakje. Hij pakte een souvenir uit het zakje, keek ernaar en gooide het zo weg. Vervolgens pakte hij nog wat uit het zakje, weer geen voedsel en gooide het dus weer weg. Daarna vond hij voedsel en stopte het in zijn mond. Toen het zakje leeg was, keek hij gelijk weer om zich heen. Echt zo van wie is mijn volgende slachtoffer.

Nadat we de grot gezien hadden en terug wilden gaan (over de lange trap) begon het ineens hard te regenen. Waardoor de maar iets sneller zijn gaan lopen. Beneden bij de trap zitten een aantal restaurantjes. Hier hebben we geluncht, waar Michael de kokosnoot heeft uitgeprobeerd. Na de lunch zijn we terug gereisd naar het appartement, zodat Michael zijn koffer kan gaan inpakken.

Onze huisgenoten vroegen of we zin hadden om met hun mee te lunchen. Inmiddels was het al tegen 5 uur. Dus wij hebben er maar avond eten van gemaakt. Ze hadden heerlijk gekookt. Ja gekookt, dat lees je goed! Dat gebeurt niet vaak hier in Maleisië, dus dan moeten we het er nu maar goed van nemen. Ze hadden een soort kip met ei en rijst gemaakt. Na het eten hebben we in de shopping mall een mac flurry gegeten en daarna de bus gepakt richting het vliegveld.

We waren aardig op tijd op het vliegveld. Michael vliegt pas om kwart voor 12. Tegen 9 uur kwamen we met de trein aan. Mooi op tijd! Je weet het maar nooit in Maleisië, door alle files. Dan kan je maar beter iets eerder vertrekken. Gelukkig viel het aardig mee met de files. Even een kopje koffie gedronken en daarna afscheid genomen. Tot over 3 maanden!!!!