Michaels weekje part 1

Maandag 29 oktober – Yes mijn broer komt!

Vandaag is het uiteindelijk zover: mijn broer komt gezellig een weekje! Tegen 2 uur ’s middags vertrek ik naar de bushalte. Wachten en wachten. Pas om kwart voor 3 komt de bus aanzetten, terwijl Michael al om kwart voor 4 landt. Dat wordt krapjes! En natuurlijk staat er file, file en nog een file! Om 10 over half 4 kom ik eindelijk aan in Putrajaya. Snel naar de trein. O jee de trein komt al over een minuut en ik moet nog een kaartje kopen. De vrouw voor mij in de rij staat echt enorm te treuzelen. Ik besluit even diep te zuchten, helaas zonder enig effect. De trein komt nog steeds over 1 minuut. Eindelijk ben ik aan de beurt, snel door de poortjes en sprinten naar de trein. Want hij staat er al! Neee de deuren gaan dicht. Snel jump ik in de trein. Ik voel de deuren tegen mijn tas aan maar ik ben binnen. Nu ben ik in een half uur op het vliegveld, toch nog op tijd!

Nadat ik de trein ben uitgestapt, is het zoeken naar de aankomsthal. Al gauw vind ik een bordje met Keluar (=uitgang). Eerst maar eens het station uit en dan kijk ik wel verder. Maar waar ik nu toch ben belandt? Ik sta gewoon buiten op straat. Verderop zie ik een aantal mensen lopen, ik besluit ook maar die kant op te lopen. Opeens word ik aangesproken door een man. Dit is de personeelsingang. Oeps! Hij vraagt zich af hoe ik hier beland kan zijn, aangezien ik met de trein ben gekomen. Niet zo moeilijk, dacht ik. Blijkbaar de verkeerde uitgang genomen, heb ik weer! De officiële ingang is nogal lastig uit te leggen dus ik mag met de man mee naar binnen, door de personeelsingang het vliegveld in. De mensen kijken me vreemd aan. Ditmaal is dat niet omdat ik een Europeaan ben, maar omdat ik geen werkkleding draag.

Voor de aankomsthal moet ik 1 leven omhoog. Ik zie allemaal mensen wachten, dus ik ga daar maar bij staan. Ineens zie ik een bordje, hier komen alleen de binnenlandse vluchten aan. Ik sta verkeerd! De aankomsthal voor internationale vluchten is een stukje verder. Wat een timing! Na een paar minuten gewacht te hebben, komt Michael er al aangelopen! Goed gedaan!

Op naar het appartement, met de trein en de bus. Op onze kamer hebben we een extra matras gelegd, waar Michael op kan slapen. Het leuke is, Michael heeft vanalles meegenomen uit Nederland: wijn, pepernoten, soep, koffie & pannenkoekenmix! Lekker!!! Daar kom ik de laatste 5 weken wel mee rond.

Inmiddels is het al tegen 6 uur. De eerste dagen in Kuala Lumpur heb ik veel moeite gehad met het zoeken naar eetbaar voedsel. Totdat ik ging uiteten met een collega, waar ik heerlijke rijst met kip en kaas uit de oven heb gegeten. Ik weet dat in de Shopping Mall ook een goed restaurant zit die dit verkoopt. Hier gaan we vanavond eten! Eerst maar eens een rondje lopen door de mega shopping mall en dan op naar het restaurant. Michael vond het heerlijk!

Aanstaande donderdag komt de nieuwe James Bond film uit. Ons lijkt het een erg goede film, dus besluiten we vrijdag naar onze trip in de Taman Negara naar de bios te gaan. Zo kan Michael de Maleisische bios ook beleven: het koude gevoel en de iets te kleine stoelen. Normaal gesproken als we naar de bios gaan, kopen we vlak voor de film een kaartje. Aangezien ik denk dat de James Bond film wel goed gaat lopen, besluiten we nu al een kaartje te kopen. Hebben we tenminste goede plaatsen en hoeven we niet bang te zijn dat de film vrijdag is uitverkocht. Naast de bios zit een bowling baan. We besluiten een potje te spelen. Het rare is dat je hier niet per uur betaald maar per spel per persoon. Opzich vond ik de prijs aardig duur. Voor 1 game moeten we met z’n 3en 6 euro betalen. We hebben 2 games gespeeld (in een uur tijd), dus 12 euro. Dat komt aardig in de buurt van de prijzen in Nederland, toch? Voor mij is het een tijdje geleden dat ik gebowld heb. Dat kon je ook zien aan de punten. Ondanks dat, heb ik toch het eerste potje gewonnen. Het tweede potje was Michael onverslaanbaar.
Na het bowlen zijn we terug gelopen naar het appartement, waar we een biertje hebben gedronken en daarna heerlijk zijn gaan slapen.



Dinsdag 30 oktober – een dagje voor reisleider spelen

Vanavond slapen Michael en ik in een hostel in het centrum van KL. We besluiten al in de ochtend naar het centrum te reizen. Nadine blijft vandaag in het appartement. Helaas is onze kamer nog niet klaar, maar gelukkig kunnen we onze bagage achterlaten. Van de receptionist krijgen we een kaart en een aantal tips voor het bezoeken van een paar gebouwen in de omgeving. We besluiten deze gebouwen te gaan bezoeken. Het zonnetje schijnt lekker en het is dus mega warm!

Het centrum van Kuala Lumpur heeft zelfs een vogelpark. Echt prachtige vogels. Alleen jammer dat sommige vogels in kooien zit, waar je niet makkelijk doorheen kunt kijken. We staan zelfs op de foto met 2 bijzondere vogels. Vet gaaf! Hoe mooi is dat? Het park is echt mega groot.

Na de lunch besluiten we de trein te pakken naar de Batu Caves. Onderweg naar het station komen we zelfs een komodovaraan tegen. Een kleintje, dat wel maar wel bijzonder. Ow jee de lucht begint in een keer heel erg te betrekken en het begint zelfs ligt te regenen. Nadat we het station zijn binnen gelopen begint het echt kei maar dan ook keihard te regenen! We zien dat de trein naar de Batu Caves pas over een uur gaat. Dan maar een andere keer naar de Batu Caves. We pakken de trein naar het centrum van KL, op naar de Petronas Towers. Voor deze trein moesten we een klein stukje onder een overkapping doorlopen. Dit was geen doen! Het regende zo hard, dat het zelfs onder de overkapping regende.

Eenmaal aangekomen bij de Petronas Tower was het gelukkig bijna droog. Nadat we een rondje gelopen hebben in de mega shopping mall met alleen maar dure merk winkels, was het zelfs helemaal droog! Gelukkig. We zijn een stukje het park ingelopen, waar je echt een prachtig uitzicht hebt op de Petronas Towers.

Inmiddels is het al tegen half 6. Tijd om terug te gaan naar ons hostel, inchecken en een restaurant zoeken waar we kunnen gaan eten. Heerlijk reizen in de spits! Dan is het gewoon zo druk in de trein. Je staat zowat tegen elkaar aan. Meestal reis ik dan altijd met de trein en niet met de monorail. Monorail is maar 1 klein wagonnetje, terwijl de trein veel langer is.

In Chinatown is er een nacht markt. Met allemaal kraampjes met nepkleding, wat leuk! Beetje rondslenteren. Daarnaast heeft Chinatown ook een Central Market. Dit is een overdekte shopping mall van maar 2 verdiepingen met veel goedkope spulletjes. In deze mall is ook een food court. We besluiten hier een lekker gerechtje met rijst te eten. De food court heeft zelfs de super lekkere dessert: mango ijs met jellys. Zooooo lekker! Echt jammer dat ze dit in NL niet kennen.

Tussen Chinatown en Bukit Bintang rijdt een gratis bus. In Bukit Bintang zijn veel winkels, barretjes, gezelligheid, etc. Chinatown hebben we nu wel gezien, we besluiten om ’s avonds een rondje te lopen in Bukit Bintang. Je kan echt merken dat het hier mega toeristisch is! Er lopen alleen maar toeristen op straat. Ook heeft Bukit Bintang veel massage salons. Al vraag ik me af of het echte massage salon zijn, prostitutie of massage met een happy end. Op een afstand van 10 meter zitten wel 20 massagesalon gevestigd. Pfff! Al beginnen we het een beetje door te krijgen welke massagesalons ‘echt’ zijn en welke ‘nep’. De mensen die ons aanspreken die salons zijn echt. De meisjes die niets tegen ons zeggen en ons niet proberen naar binnen te slepen zijn nep! Vooral wanneer deze meisjes korte broekjes/rokjes met hoge hakken dragen en in gesprek zijn met een man en ondertussen aan deze man zitten (lees: aan zijn kont).

Ik vind gewoon 50 RM! Ik ben rijk! Iemand is vergeten het geld mee te nemen tijdens het pinnen. Op naar de visjes voor je voeten. Wauw die beestjes zijn echt mega groot. Ik vind het niet bepaald fijn. Elke keer als zo’n vis in mijn voet bijt, beweeg ik mijn voet. Waardoor alle vissen het bij mij opgeven en aan Michaels voeten gaan zitten knagen. Ik denk dat de kleinere visjes toch iets fijner zijn dan deze mega grote beesten. Nog even en ze bijten mijn tenen er gewoon af!

De meeste toiletten hier in Kuala Lumpur hebben geen wcpapier op het toilet maar daar hangt een grote rol bij de wasbakken. Waar je dus een stukje moet pakken en daarna het toilet in gaan. Dat moet je maar net weten. Michael had hier een beetje moeite mee en dacht dat alle heren toiletten geen wc papier hadden.



Woensdag 31 oktober – Op naar de Taman Negara!

Heerlijk slapen in zo’n hostel met een hard, te klein bed en gehorige kamer, not! Ik heb dus weer bijna geen oog dicht gedaan. Drama! Hopen dat ik vanavond wat beter kan slapen in de Taman Negara. Maar goed van het hostel in de Taman Negara zal ik maar niet te veel verwachten, aangezien we daar ook met meerdere mensen op een kamer slapen. Na mijn ervaring in Singapore weet ik dat ik niet bepaald goed kan slapen dan.

Om 8 uur ’s ochtends komt onze chauffeur het hostel binnen gelopen. Op naar de bus! Ik had een mega bus verwacht, is het gewoon een mini busje waar maar 6 man in kunnen. Bijna een privé rit dus. In het busje zaten 2 Canadezen, Esther en Michael. Zij hebben dezelfde trip geboekt als ons. Gezellig!!

Na een ‘busrit’ van 4 uur kwamen we aan in de Taman Negara. Wauw! Echt prachtig. Een rivier met daarom heen een aantal hostels, winkeltjes, restaurantjes en floating restaurants. Dit zijn restaurants die op het water liggen. Normaal gesproken zouden we met een boottocht naar deze plaats worden gebracht. Echter is het water te hoog door het regenseizoen en zijn we met de bus naar ons hostel gebracht. Waardoor we om 12 uur ’s middags zijn aangekomen, in plaats van om 5 uur ’s middags. Meer tijd om te besteden in de Taman Negara. Wel jammer dat de boottocht niet door ging. Lijkt mij echt prachtig om vanuit een bootje over de rivier te kijken en de jungle te zien. Maar goed er staan genoeg excursies op het programma voor deze paar dagen. We zullen vast nog wel de rivier op gaan, voor een prachtig uitzicht!

Het hostel, tja! Ik heb geen woorden voor het hostel. Wat een ramp! We slapen samen met de Canadezen op een kamer. De kamer heeft 2 stapelbedden en 2 losse bedden. Ik zie insecten! Help. Veel insecten! Hagedissen, torren, mieren, spinnetjes, bahbah! Eerst maar eens een klamboe ophangen. Het toilet valt bijna uit elkaar en er is geen wc papier. Je moet je handen wassen onder de douche, want een wasbak kennen ze niet. Zelfs de douche heeft geen warm water, dat wordt wat!

Naast ons slaapgat, dit kan ik echt geen hostel noemen, ligt een floating restaurant. In dit restaurant krijgen we het ontbijt, lunch en diner. We starten met onze eerste maaltijd: de lunch. Droge rijst met ei en groente. Opzich niet verkeerd. Tijdens de lunch stonden er tissues op tafel. Toevallig zijn er een paar in mijn broekzak beland. Heb ik tenminste mijn wcpapier.

Vanavond om half 8 start het avondprogramma. Na de lunch besluiten we een stukje te gaan lopen. De Taman Negara ligt aan de overkant van de rivier. Met een bootje worden we naar de andere kant gebracht, waar we maar 1 RM (€0,25) voor hoeven te betalen. Geen geld! Er staan gewoon wegwijsbordjes! Een plaatje ligt 1,7km verderop. We besluiten hierheen te lopen. We lopen langs de rivier. Prachtig uitzicht. Zo mooi! Zo groen! Zo ongerept! Zoveel insecten! Maar waar zijn de olifanten? Tijgers? Herten? Niet hier helaas! Door de bevolking en de toeristen leven deze dieren diep in de jungle. De kans is klein (heel klein) dat we deze zullen tegenkomen.

In de jungle loop je niet over de grond, door het zand, maar je loopt op een verhoging van hout. Een aangelegd pad! Wel beetje zonde. Echt het gevoel dat je middenin de jungle bent, heb ik niet. Beetje nep!

Nadat we een aardig stuk hebben gelopen, begint de lucht ineens te betrekken. Het wordt donker! We besluiten terug te lopen naar ons slaapgat. Helaas hebben we deze beslissing te laat genomen. Ineens begint het keihard te regenen! Met bakken komt het uit de lucht. Gelukkig had ik mijn paraplu en een poncho meegenomen. De poncho heeft Michael gebruikt en ik heb een poging gedaan een beetje droog te blijven onder de paraplu. De Canadezen hadden niets meegenomen en waren dus kletsnat geregend. Mijn tas was droog gebleven, maar daar blijft het ook bij! Zoveel kleren heb ik niet meegenomen, dus ik hoop niet dat we meer regen krijgen deze dagen. Anders heb ik straks geen droge kleding meer.

Aangekomen bij ons slaapgat, ga ik eerst een douche nemen. Een lekker warme douche, dacht ik. Ik wist toen nog niet dat het slaapgat geen warm water heeft. Wat een afgang! Daarnaast komt uit de douche een miezerig klein rot straaltje! Ik hoop dat de andere douche beter is, want hieronder kan ik mijn haar echt niet wassen. Drie dagen mijn haar niet wassen, lijkt me niet zo’n pretje! Ik hoor van de anderen dat uit de andere douche meer water komt. Meer koud water!

Het blijft regenen! We besluiten een potje te gaan kaarten in ons slaapgat. In het slaapgat slapen twee andere gasten, een jongen uit Noorwegen en een meisje. Zij vertellen ons verhalen over de Taman Negara en over andere plaatsen waar ze geweest zijn. De jongen is ook in China geweest. Ik heb al veel verhalen over China gehoord, vooral veel nare verhalen. Vandaag komen er daar een aantal bij! China heeft een grote populatie, waardoor er te weinig luiers zijn voor baby’s. Als een baby moet poepen, houd de moeder de baby boven de prullenbak of gewoon ergens boven de grond. Bah! Daarnaast spugen en roggelen de Chinezen overal, zelfs in het restaurant. Of ik ooit het lef heb om naar China te gaan, ik weet het niet!

Tegen half 8 staat het diner voor ons gereed in de floating restaurant. Nou laat ik het zo zeggen: we kregen een menukaart en we mochten zelf kiezen wat we willen gaan eten. Wat een luxe! Dat voor in de jungle. Op de kaart stonden alleen rijst en noodles gerechten, maar we konden wel kiezen met vis, kip of varken. Lekker! Ik heb gekozen voor rijst met garnalen! Erg lekker.

Helaas regent het nog steeds. Waardoor onze gids aan ons vraagt of we de night jungle walk vanavond willen gaan doen of morgenavond. We besluiten vanavond, weer of geen weer! Night jungle walk we komen eraan. Ik heb geen zin om langer bij ons slaapgat te zitten en kaarten. Ik wil actie! Spinnen, slangen, torren, tijger, gekko’s, olifanten! De Canadezen voelen zich niet zo lekker en blijven achter in het slaapgat. We hebben dus een privé gids! Wat een luxe en dat voor in de jungle! Met een zaklamp, regenkleding, stevige schoenen en een goed humeur beginnen we aan de night jungle walk. Met ons zaklampje schijnen we op de bomen, planten, struiken, op zoek naar dieren. We zien wandelende takken, insecten, een slang en mega spinnen! Uiteindelijk komen we bij een observatie toren, waar we een half uur heb gewacht of we dieren (grote dieren) kunnen zien. Helaas zonder succes! Geen dier gespot.

Tegen 10 uur zijn we terug bij de floating restaurant. Het is verlaten en de lampen branden bijna niet. Gelukkig kunnen we wel een blikje bier kopen voor 10 RM (€ 2,50). Na het biertje besluit ik een douche te nemen en te gaan slapen. De douche was een ramp! Koud! Ik had nu wel de betere douche genomen, maar wat had ik er moeite mee. Ik was in 1 klap klaar wakker. Fijn!