De vierde stageweek

Afgelopen maandag hebben we ons werk (van de huurders van de gebouwen) naar onze stagebegeleidster (Tiffany) gestuurd. Inmiddels is het donderdagavond en we hebben nog steeds geen reactie van haar ontvangen. We hebben haar een paar keer gevraagd wat we nu moeten doen, maar ze zegt dat we moeten wachten op haar reactie. Eigenlijk hebben we al 4 dagen niets gedaan … Dat is natuurlijk niet zo, niets doen kan ik niet. Ik zorg er wel voor dat ik iets te doen heb.

Dinsdag 2 oktober

Dinsdagmorgen hebben we een gesprek gehad met Tiffany. In het begin van onze stage hadden we aan haar gevraagd of het goed is dat we 1 dag in de week aan onze stageopdracht van school werken. Geen probleem had ze toen gezegd. Alleen als er belangrijke zaken af moeten, gaat dat voor. Dinsdag kwam ze daar ineens op terug. We mogen van haar niet aan onze stageopdracht werken tijdens onze stage. Niet op kantoor, maar ’s avonds thuis en in de weekenden. Collega’s mogen we alleen vragen stellen over onze stageopdracht tijdens lunchpauze. Het scheelt dat Tiffany niet kan zien wat ik aan het doen ben. Aangezien zij toch in een apart hokje zit. Tussendoor, als ik even niets te doen heb, ga ik gewoon aan mijn stageopdracht werken. In de weekenden heb ik wel iets beter te doen.

Nadine en ik hebben allebei een eigen bureau (lees: een werkplek van nog geen meter!). Op dit bureau staat ook een computer die wij mogen gebruiken. Nadines computer is meer up to date dan die van mij. Op de mijne staat echt een mega oude Microsoft Office! Ik kan geen eens de hokjes in Excel kleuren, moet je na gaan. Ik heb al een paar keer aangegeven of het mogelijk is dat op deze computer een nieuwe versie wordt geüploade. Dat moeten we even overleggen, krijg ik elke keer als antwoord. Elke dag neem ik mijn laptop mee en werk ik hierop. Aangezien ik veel research moet doen en dus veel gebruik maak van Excel & Word. Tijdens het gesprek van dinsdag met Tiffany gaf zij aan dat het niet is toegestaan op een eigen laptop te werken. Ik heb aangegeven dat ik niet kan werken met de oude Microsoft Office. Het is gewoon echt TE oud. Tiffany geeft aan dat zij gaat uitzoeken of het mogelijk is om op mijn computer een nieuwere Microsoft Office te downloaden. Tot die tijd blijf ik eigenwijs op mijn laptop werken.

Woensdag 3 oktober

Weer een hele dag op het kantoor gezeten. Wachten op de reactie van Tiffany. Ondertussen maar wat documenten gelezen voor mijn stageopdracht. ’s Middags heb ik van mijn collega Virginia een opdracht gekregen, research again. Ik moet alle ‘groene’ gebouwen in Kuala Lumpur in kaart brengen. Daarbij ook aangeven welk certificaat ze hebben ontvangen. Met groen wordt bedoelt alle duurzame gebouwen. Dus in hoeverre wordt bijv. afval gescheiden, zuinig omgegaan met energie, isolatie van het gebouw etc. Hoe meer je hebt aangepast aan een gebouw, des te hoger de certificaat is. Opzich wel interessant. Zaten aardig wat prachtige gebouwen tussen. Vooral in Putrajaya. Dit is een nieuwe stad, net buiten KL en is in 1995 opgezet. Toevallig willen Nadine en ik hier a.s. weekend een kijkje gaan nemen. De foto’s die ik nu van de gebouwen heb gezien zijn echt mega! Ben benieuwd.

’s Avonds hebben we geshopt in de shoppingmall. Ik heb een keer een Ecco store gezien. Ondertussen heb ik hem al twee keer proberen te vinden, maar helaas zonder succes. Op internet kwam ik nu tegen dat de Ecco in de Parkson zit. Mijn huisgenoot heeft precies uitgelegd hoe ik moet lopen, dus dat kan niet anders dan goed komen! Ik heb gelijk maar even nieuwe Ecco’s gekocht. Ze lopen zooo fijn! En dat voor maar 40 euro.

Donderdag 4 oktober



’s Ochtends gelijk mijn nieuwe schoenen aan, natuurlijk! Helaas heb ik de eerste blaren al ontvangen. Een collega van mij zei dat ik de volgende keer in mijn schoenen moet bijten, want dan bijten ze mij niet. Ik stond haar echt met grote ogen aan te kijken, wat een onzin. Zelfs een andere collega gelooft erin. Maar dat kan alleen bij nieuwe schoenen, die je nog nooit gedragen hebt. Volgende keer maar eens proberen. Als jij mij voor bent, met het kopen van nieuwe schoenen. Bijt er dan eens in en laat mij het weten of het helpt.

Vandaag zijn er 3 kijkers voor het industrieel pand en ik moet flyers van het pand gaan uitdelen daar in de omgeving. Voordat we gaan moeten natuurlijk eerst de flyers worden geprint en 1 voor 1 worden gevouwen. Gelukkig zijn het maar 500 stuks. Ik heb ze maar even geleerd hoe je die flyers moet vouwen. 1 voor 1 schiet natuurlijk niet op. Gewoon een stapeltje van 10 pakken, samen vouwen en dan uitelkaar halen. Het was of ik een wondermiddel had uitgevonden. Ze waren helemaal blij! Hahaha ik ben ook zo slim.

Op naar het industrieel pand. Halverwege de autorit werd Jessie (collega) opgebeld. De cliënt stond al te wachten voor het pand. Hoppa vol gas! Als een gek reedt ze tussen alle auto’s door. Wat een idioot! En ik me maar vasthouden aan de deur. Of dat helpt, is ook maar de vraag.

Gelukkig ben ik heel over gekomen. Ik ben mee gelopen met de rondleiding door het gebouw. Toen deze man het gebouw had gezien, stond de volgende cliënt alweer voor de deur. Maar ook de derde cliënt kwam eraan gereden. Jessie vroeg of ik samen met Wani (collega) een van de twee cliënten wil rondleiden. Prima! Halverwege de rondleiding zegt Wani ineens tegen mij dat ze er vandoor moet. Haar vriend staat buiten te wachten. Ze gaf de plattegronden etc. aan mij en ging er vandoor. Daar stond ik dan, met mijn gebrekkige Engels en weinig kennis van het gebouw, met een cliënt die wel interesse heeft in het gebouw. Gelukkig had ik tijdens de eerste rondleiding goed opgelegd en geluisterd wat Jessie had verteld over het gebouw. Ik heb mijn best gedaan, vind ik. Ik geloof dat de cliënt redelijk tevreden was (of hij deed alsof). Haha. Jessie vond het achteraf erg vreemd dat Wani mij zo samen met de cliënt alleen heeft gelaten.

Nadat we de cliënten het gebouw hebben laten zien (Wani was inmiddels alweer terug) zijn we wat gaan eten. Wani is een moslima en dus eet ze alleen Halal. Inmiddels was het al tegen half 3. Jessie en ik hadden mega honger. Dus wij hadden zoiets, het eerste beste eetgelegenheid wat we tegen komen mét halal, daar gaan we eten. Helaas was Wani het niet met ons eens. Zij wilde graag pizza, maar wel halal en dat verkopen ze bij de pizza hut. Dus wij opzoek naar een pizza put. Pfff echt wel een kwartier rond gereden. Jessie was het op een gegeven moment zat en zei dat we maar wat anders moesten gaan eten. Uiteindelijk vond Wani het goed en heb ik heerlijk rijst met gefrituurde kippenvleugeltjes gegeten. Jessie heeft een typisch Maleisisch dessert gekocht. IJs met rode bonen, noten, saus en gelly. Ik vond het niet zo lekker. Beetje vreemde combinatie.

Na de lunch heb ik samen met Wani de flyers in de omgeving van het gebouw rondgedeeld. Ik vond voornamelijk de hoge gebouwen ideaal. 100 van die postbussen, dat schiet aardig op! Op een gegeven moment waren we in een beetje een nare buurt. Erg smerig! Daarnaast waren in deze buurt veel kleinere fabrieks bedrijfjes gevestigd. Waardoor alleen maar mannen in deze buurt werkten. Echt ook veel smerige mannetjes! Sommige kwamen zelfs speciaal naar buiten om te kijken wie er op straat lopen. Ik voelde me echt een attractie en totaal niet op mijn gemak. Echt heel ongemakkelijk! Af en toe kijken de mensen wel naar ons, maar zo erg als in deze buurt! Nee dat heb ik echt nog niet meegemaakt. Er liepen zelfs mannen zonder shirt of met hun shirt helemaal opgerold. Bah! Ik ben maar in de buurt van Wani gebleven. Niet dat ik daar veel aan heb, aangezien zij een klein en tenger is. Maar toch

Donderdagavond was er een avondmarkt vlakbij ons appartement. Echt zo’n typisch buitenlandse markt, met dode beesten, levende en dode vissen. De ‘looppaden’ waren erg smal. Zelfs op zo’n markt worden we raar aangekeken. Maar gelukkig wel op een andere manier. De mensen zeiden ons vriendelijk gedag en lachten lief naar ons.

Vrijdag 5 oktober

Vrijdag heb ik weer samen met Wani de flyers uitgedeeld, de hele dag. Wat een dom werk! Maar goed het hoort erbij, blijkbaar. Ik vind het wel mooi om te zien hoe de mensen leven en werken.

’s Middags hebben we gelunched bij de MC Donalds. Eigenlijk kan ik beter zeggen: ik heb gelunched bij de Mac. Wani had 1 hamburger gekocht, had die opgegeten en daarna heb ik haar een half uur niet gezien. Waar ze heen was, ik heb geen idee. Ik geloof naar het toilet en ik denk dat ze aan het bidden was. Helaas was dit niet waar. Want toen ze terug kwam, wilde ze ergens naar toe rijden waar ze kan bidden. We zijn toen naar een shopping mall gereden en daar heeft ze gebeden in een Surau. Vervolgens was ze dus weer een half uur weg. Ik heb maar een beetje rondgelopen in de shopping mall. Je moet wat!

Op 26 januari gaat Wani trouwen met haar verloofde. Ze heeft mij zelfs uitgenodigd. Als het goed is verblijf ik dan in Indonesië, dus helaas kan ik niet bij de bruiloft aanwezig zijn. Echter had het mij wel heel leuk gevonden. Wie maakt nou zo’n bruiloft mee in het buitenland!

Vrijdagavond ben ik samen met Nadine naar de bioscoop geweest, naar de film Taken 2. We hadden al heel veel voorstukjes van deze film gezien. Ik vond de voorstukjes erg leuk en het leek mij een goede film. Gisteren was de film voor het eerst in de bioscoop. Ik vond de film echt leuk! Echt een goede film met een duidelijke verhaallijn. In de bioscoop zaten zelfs meisje met korte broekjes en topjes. Brr koud!

Zaterdag 6 oktober

En nu is het alweer zaterdag. Sjonge jonge wat gaat de tijd toch snel. Vandaag ga ik samen met Nadine naar Putrajaya. Een plaatsje net buiten KL, die in 1995 is opgebouwd. In dit plaatsje staan dus veel mega luxe gebouwen. Aangezien ik de opleiding Vastgoed & Makelaardij doe, moet ik dit wel gezien hebben. Eerst hebben we vandaag maar eens lekker uitgeslapen, daar waren we wel aan toe. Vanmiddag pakken we de bus. Als het tenminste iets beter gaat met Nadine. Ze voelt zich niet zo lekker en ligt nu (11:40uur) nog te slapen.

Fijn weekend en tot snel!