Al 4 weken voorbij ...

Oef de tijd gaat hard. Inmiddels hebben we de 4 weken gepasseerd, waarvan ik al 3 weken stage heb gelopen. Afgelopen donderdag heb ik samen met 2 collega’s (Jessie en Wani) een industrieel pand bekeken. We hebben zowel het pand als de omgeving in kaart gebracht. De omgeving hebben we natuurlijk niet lopend gedaan, maar met de auto. De wijk lijkt veel op de wijk waar ons appartement is. Een beetje een achterstandswijk met veel zooi op straat.

Wani is een Moslima en ik vind haar erg grappig. Ze dacht namelijk dat ik nu de weg wel weet in de omgeving van het industrieel pand. Binnenkort moeten we daar flyers uitdelen en zij dacht dat ik de leiding wel kon nemen. Ik weet dat ik goed ben, maar om mij deze verantwoording te geven gaat te ver. Alles lijkt hier op elkaar. Jessie moest ook lachen. Ik ben echt een ramp in de weg. Als we van links komen, ben ik ervan overtuigt dat we van rechts kwamen. Dan mij de leiding geven? Tja als zij graag in Thailand wil uitkomen, prima!

’s Middags hebben we gelunched in een soort van Patisserie met heel veel maar dan ook echt heel veel soorten gebakjes. Ze hadden zelfs tosti’s met ham en kaas, LEKKER!! Wat heb ik van deze tosti genoten, zeg. De kaas smaakte wel anders & ze hadden geen curry, maar toch. Voor mijn gevoel had ik de tosti pas naar 2 uur op. Natuurlijk als dessert een taartje gehad. Ik heb netjes de kleinste uitgekozen (echt waar!!). Wani heeft niets gegeten. In de auto zei ze dat ze het een goed idee vond om samen te gaan lunchen. De patisserie had zelfs Halal voedsel. Toen we aan het tafeltje zaten, bestelde ze niets. Ze vertelde dat ze eten had meegenomen, maar dat ligt nog op het kantoor. Beetje vreemd. Ik had echt mega honger. Vanmorgen heb ik onze broodrooster gemold, kortsluiting! Waarschijnlijk kon hij het niet hebben dat ik bevroren brood erin heb gestopt. Dat wordt tegenwoordig weer rijst als ontbijt, jam jam!

Jessie had ’s middags een afspraak voor het bekijken van 2 kantoorpanden en ik mag mee yeah! Een cliënt is op zoek naar een andere locatie voor zijn bedrijf en misschien zijn deze panden een goede optie voor hem. Voordat Jessie met de cliënt de panden gaat bekijken, gaat ze ze eerst zelf bekijken. De eerste heet Troika. Wat een mega pand met 3 blokken en wel 30 verdiepingen. Een aantal verdiepingen in dit pand zijn gerenoveerd en hebben de bestemming commercieel (dus kantoor) gekregen. Eigenlijk is dit pand voor een bedrijf niet de ideale locatie omdat het pand bijna alleen maar appartementen heeft. Voor een bedrijf is het veel interessant om in een pand te zitten met andere bedrijven, zodat ze onderling contacten kunnen leggen. Troika is wel luxe hoor! Mooie uitstraling.

Het tweede pand Hamphire was iets verder uit het centrum (lees: 7 minuten lopen). Jessie vond dit te ver. In dit pand zijn we op de 27ste verdieping geweest. Wauw! Wat een uitzicht! Echt vettt!!!

Vrijdag 28 september – laatste stagedag voor het weekend!

Vrijdag heb ik een dagje op kantoor gewerkt. Zo moest ik in een kaart (knippen plakken van Google Maps) de kantoorgebouwen weergeven. Mijn collega was erg onder de indruk van mijn creatieve kaart. Ik vond het simpel. Gewoon stipjes zetten in de kaart en de naam van het gebouw erbij. Dat kan iedereen toch? Eigenlijk gebruiken we de vrijdag voor onze stageopdracht. Maar Nadine heeft een afspraak buiten de deur, dus verplaatsen we deze dag naar volgende week.

’s Middags heb ik gelunched met mijn collega Virginia. Het was erg gezellig. Ze heeft veel verteld over haar leven en over KL. Ze heeft me ook een rondleiding gegeven in de wet market en we hebben een lokaal dessert gegeten. Een soort van warme rijstpudding met heel veel vloeibare suiker. Heel apart maar lekker vond ik het niet. Een paar hapjes ok, maar zo’n hele bak. Het was ook erg machtig. De wet market zag er btw erg smerig en rommelig uit. Veel levende dieren zoals kippen en vissen. Als je deze dan koopt, worden ze gewoon voor je ogen geslacht. Vers vlees/vis! Verser dan vers zeg maar. Gelukkig heb ik het niet gezien. De verhalen zijn al erg genoeg.

In ons appartement hebben we geen strijkijzer. Nadine en ik zijn dus op zoek gegaan naar een shop waar ze kleding voor ons willen strijken, aangezien we veel nette kleding bij ons hebben. Gelukkig hebben we in het appartement wel een wasmachine. Tenminste meer een groot apparaat waar water in zit en een paar keer rond draait. Tot slot centrifugeert dit ding als de tierelier waardoor je kleding als een propje eruit komt. Vaak doe ik het daarna in een bak met water en hang ik het op. Waardoor de meeste kreukels er weer uit gaan. Maar goed we waren dus op zoek naar een bedrijfje waar ze onze kleding willen strijken. In de shopping mall hebben ze een Washroom. Daar kunnen we de kleding vast wel laten strijken, dachten we. Dus wij naar binnen, zaten er alleen maar toiletten. Vreemd! Wij nog eens goed rondkijken, maar geen washroom te vinden. De volgende dag heb ik het naar gevraagd aan een collega. Ze moest hard lachen. Washroom is namelijk een net woord voor toiletten. Ze vond het zelfs zo grappig, dat ze het aan elke collega moest vertellen. Fijn! Hebben wij weer..

Zaterdag 29 september – Op naar Melaka!!

Weekend! We gaan een nachtje naar Melaka. Onze bus (die we gereserveerd hebben via het internet) vertrekt ergens in het centrum. Dus eerst met het openbaar vervoer naar KL Sentral en vanuit daar met de trein naar onze bus. De buschauffeur van het openbaar vervoer had zoals gewoonlijk zeeën van tijd. Onderweg stopte hij om even eten te kopen en verderop om een krantje te kopen. Onze bus vertrekt vanaf een mega busstation. Echt zo onoverzichtelijk. De busmaatschappij heet Delima. Uiteindelijk kwamen we een hokje tegen van Delima. Echter stonden er 5 andere mensen voor ons in de rij. Dus dat wordt wachten om er achter te komen dat we in de verkeerde rij staan. Omdat we de kaarten al via het internet hadden betaald moesten we naar een andere loket. Gelukkig waren we ruim op tijd. Toen we de ‘boarding card’ hadden, vonden we het tijd voor een kopje koffie. Jaja zoveel tijd hadden we nog! Ik had wel zin in een kopje lekkere zwarte koffie. De bediening zowat spellend gevraagd wat koffie is zonder melk & suiker. Zelfs, voor mijn doen, duidelijk herhaald: zonder melk en suiker. Ze wees hem aan op de kaart. Blijkbaar had ze me alsnog niet goed begrepen want in de koffie zat wel 10 scheppen suiker. Gadver! Met een lepeltje heb ik de suiker er een beetje uitgevist. Helaas hielp het weinig.

Wat ik erg raar vond, is dat de kaarten bij zo’n loket gewoon goedkoper zijn dan via het internet. Dat had ik echt niet verwacht. Wij hadden voor een enkeltje per persoon 12.20 RM ( € 3.05) betaald, terwijl de kaartjes bij het loket gewoon 9 RM (€ 2,25) kosten. Dus voortaan maar gewoon daar een kaartje kopen. Blijkbaar kopen de locals gewoon op de dag zelf een kaart. Want ik had op internet gezien dat maar 6 mensen in onze bus zaten, uiteindelijk zat de bus wel helemaal vol.

Onze bus vertrekt van gate 9. Qua uitstraling van de mega bushalte kreeg ik het gevoel alsof we op een vliegveld waren. Dezelfde stoeltjes & namen (gate/ boarding card). Onze buschauffeur is een beetje apart. Onderweg stopt hij en werd er een grote witte zak ingeladen. Illegaal handeltje? Nu maar hopen dat we niet worden aangehouden.

De buschauffeur gooide ons eruit op Melaka Sentral, 5 km van het centrum af. Dus we moesten overstappen op het openbaar vervoer. Bus 17 hadden we gelezen op het internet. Daar stonden we dan te wachten bij platform 17. Niet in de gaten te hebben dat bus 17 daar niet rijdt. Opeens ging bij mij een lampje branden. Aangezien op platform 15 bus 8 stond. Op naar platform 9, want daar is de stop voor bus 17. Er stond zelfs al een bus. Proppie vol! Helaas was dit wel de bus die we nodig hadden. Met pijn en moeite hebben we ons erbij in gedrukt. Ik met mijn rugtasje en Nadine met haar mega backpackrugtas. De buschauffeur stond er helaas niet bij stil om iets rustiger te rijden, aangezien we gewoon tegen elkaar aan stonden. Vol gas de drempels over en de bochten door, waardoor er af en toe iemand gelanceerd werd in de bus. Gelukkig duurde de rit maar een kwartier. Eigenlijk hadden we nog best even in de bus willen staan. De bus stopte bij onze halte, maar dat hadden wij niet door. Want nergens staat de naam van de bushalte. Voor ons zagen we wel een grote klok (achteraf de Melaka Clock Tower). Gelukkig was een medepassagier zo alert om te zeggen dat we eruit moesten. Anders was het nog een beste rit geweest.

Het hotel hadden we aardig snel gevonden, met dank aan mijn goede routebeschrijving. Spullen in de kamer gegooid en op naar het centrum van Melaka. Jeetje wat staan er prachtige oude gebouwen in Melaka. Maar wat is het weer toeristisch. Dat kan je ook merken aan de vele toeristische attracties, van een fiets met bestuurder tot een boottocht. Het kan allemaal! De mannetjes van de fietsen waren vooral erg irritant. Elke keer als we erlangs liepen, kwamen ze met z’n honderden op ons af. Het is al zo warm! Echter met alleen een ‘nee’ verdwijnen ze niet. Ik moest elke keer ‘nee, nee, nee’ zeggen en dan ging er 1tje weg. Dus nog 99 mannetjes te gaan… En dat twee dagen lang, erg vermoeiend! Maar ik ben wel trots op mezelf dat ik ze heb kunnen verweren. Hoe leuk de fietsjes er ook uit zagen.

’s Middags hebben we typisch Melaka’s gegeten: rijst ballen met eend & varken. Lekker hoor, alleen jammer dat de eend en varken dezelfde saus hadden. Deze saus was zelfs zo aanwezig dat ik dacht dat ik eend at, maar het was varken.

’s Avonds was er in de Jonker Street een nacht markt. Deze markt werd geopend door een professionele, inmiddels gepensioneerde, worstelaar. Erg leuk om te zien! Alleen jammer dat de opening in het Chinees is. Na deze opening ging een vrouw zingen. Oef dat deed pijn aan mijn oren. We zijn snel verder gelopen.

Ik heb ook de eerste kakkerlakken gespot. Gadverdamme wat zijn die krengen groot. Gelukkig zag ik ze buiten op straat en niet in ons hostel. Echter zag ik wel een andere mega beest in de buurt van het hostel. Het hostel ligt aan de rivier. In deze rivier zag ik gewoon een mini krokodil zwemmen. Nadine vond het drie keer niets en rende bij wijze van spreken hard weg. Ik vond het echt vet! Waar zie je zo’n beest nou even langs je hostel zwemmen?

Ook bij een of andere ruïne in het centrum van Melaka stond een man met een prachtige vogel. Toen deze man zich omdraaide had hij gewoon een mega slang vast. Wat een gek! Nu rende ik hard weg. Wat een rare vent.

’s Avonds hebben we in een cafe een cocktail gedronken. Als een plaatje toeristisch is, verkopen ze alcohol! De bediening liep zelfs rond in een Dirndel (je weet wel, zo’n oktoberfest pakkie voor dames). Blijkbaar hebben ze hier ook een soort van gekopieerd oktoberfest. Nadine helemaal dol. Zelfs op een podium verderop trad een bandje op met schlagermuziek. Wat een herrie! Nadine vond het maar wat mooi. We zijn btw nog wel met de dames in Dirndel op de foto geweest.

Zondag 30 september – Terug naar KL

Ik dacht dat ik ’s nachts goed kan spoken maar anderen kunnen het zelfs nog veel beter. Zondagmorgen om 5 uur begon het al. De een na de ander ging naar het toilet. Helaas zat het toilet naast onze kamer. Geen pretje kan ik je verzekeren. Het was echt mega gehorig. Dus om half 6 heb ik het gedrag overgenomen, eerst plassen, wat drinken, hmm weet even plassen, telefoon opladen, enz. enz. Om kwart voor 9 viel ik in slaap, terwijl om 9 uur mijn wekker alweer af ging. Tijd voor een lekker ontbijtje. Toast met ‘a choice of spread’. Yes zelf kiezen wat voor een beleg ik erop mag. Dus maar even aan de bediening vragen wat voor beleg ze hebben. ‘Aardbeienjam.’ Hmm alleen aardbeienjam. Ook goed!

Na het ontbijt hebben we een ander gedeelte van Melaka verkent. Weer veel prachtige oude gebouwen. Maar pfff wat is het toch weer warm vandaag. Gauw ergens in een restaurant wat drinken. Buiten is het bijna niet uit te houden. Het is sowieso warmer hier dan in Kuala Lumpur!

De receptionist van het hostel had ons verteld dat we op tijd moeten vertrekken naar Melaka Sentral. Melaka heeft veel last van files en er rijdt volgens haar maar 1 bus in het uur naar Melaka Sentral. Ze wist alleen niet hoe laat. Dus tegen half 3 zijn we naar de bushalte gelopen. Onze (gereserveerde) bus naar KL gaat pas om 5 uur. Beter te vroeg dan te laat aanwezig. Na een beste zoektocht naar de bushalte, hadden we hem gevonden. Wat een geluk! Er kwam net een bus aangereden. Om 3 uur waren we op Melaka Sentral. We hebben geen last gehad van files. Melaka Sentral is echt een mega groot busstation, met veel winkeltjes en eetgelegenheid. De 2 uurtjes vermaken we ons hier wel!

Sjonge jonge wat zaten wij in een oude bus naar KL. Bij elke drempels, gat of hobbel in de weg bewogen onze stoelen mega erg. Ik kreeg echt het gevoel dat mijn stoel elk moment kapot kon gaan. Bijna een achtbaangevoel. Helaas hebben we tijdens deze reis wel last gehad van files. Maar onze buschauffeur wist hier op een goede manier mee om te gaan en ging de file aan de linkerkant voorbij, zo over de vluchtstrook. Ik geloof dat hij een beetje haast had.

Eind oktober komt mijn broer voor een weekje naar KL. Dat weekje heb ik vrij van stage. We hebben besloten om de Taman Negara te bezoeken. Dit is het grootste en oudste regenwoud van Maleisië. Op internet had ik gevonden dat een hotel een tour aanbiedt. Aangezien we nu redelijk vroeg terug zijn in KL hebben we besloten dit hotel te bezoeken en wat meer informatie te halen. Het hotel bevindt zich in het gebied Bukit Bintang. Waar sinds vorige week de eerste H&M van Maleisië is geopend. We zijn hier langs gelopen. Maar wat een mega store en wat een drukte!! H&M dus ook een groot succes in Maleisië. Het hotel blijkt een backpackhostel te zijn. Ik noem het eerder een opvang te huis voor poezen. Want wat zaten daar veel poezen en kittens. Zoveel had ik er nog niet gezien. Qua inrichting zag het er wel schattig uit. Veel frutsels, kussens, schilderijen, etc.

Maandag 1 oktober - nieuwe stageweek

En toen was het weekend alweer voorbij en is een nieuwe stageweek aangebroken. Deze week ga ik waarschijnlijk weer KL in voor het achterhalen van de huurders van een aantal kantoorgebouwen. Nu echter niet in het centrum maar in een aantal buitenwijken. Ben benieuwd hoe groot het verschil is met het centrum en met natuurlijk de wijk waar ons appartement is. Daarnaast ga ik samen met Wani (collega) een wijk in om flyers uit te delen en een pand proberen te verkopen. Ben benieuwd!

Vanmorgen was er een vergadering voor alle werknemers (behalve stagiaires). Halverwege de vergadering werd ik naar binnen geroepen om een marketings verkooppraatje te houden over het pand dat ik deze week ga proberen te verkopen. Ik had me totaal niet voorbereid. Dus heb me er een beetje uitgeluld (hoop ik). Totdat ze gingen vragen hoe groot het pand en de kavel van het pand is, tja… daar stond ik dan! Beetje vernederend.

Allen een fijne week gewenst en jullie horen snel weer van mij!!