Hallo Bali & Gili Trawangan

Maandag 21 januari – privé rit van Lovina naar Ubud

Voor vandaag hebben we een privé chauffeur (Rene) gehuurd. We willen graag verder reizen naar Ubud, maar onderweg zijn er veel bezienswaardigheden. Als we gewoon met het openbaar vervoer zouden gaan, zullen we deze gaan missen. Vandaar dat we hebben gekozen voor een privé chauffeur. De man sprak goed Engels en heeft onderweg van alles over Bali verteld. De weg naar Ubud was echt prachtig. Er groeit gewoon zoveel op Bali: koffie, rijst (heel veel rijst), mandarijnen, watermeloen, diverse soorten kruiden, kokosnoten, etc. Deze plantages zijn netjes ingedeeld, eerst rij je langs een aantal rijstvelden, dan ineens langs allemaal kokosnoot palmbomen en langs de koffieplantages.

Onze eerste stop was bij een waterval. Niet een mega toeristische waterval, want daar liepen te veel oplichters rond, vertelde Rene. Voordat we de waterval bereikte, moesten we eerst natuurlijk een takke eind naar beneden lopen. Pff ik word nog helemaal naar van al die bergen en heuvels hier. Mijn benen zijn er echt niet voor gemaakt. Wat een zweetwerk, vooral de weg terug omhoog. De waterval was echt prachtig. Het water liep van een hoge berg af (wat bijna het geval is bij elke waterval hier in Bali).

In het midden van Bali heb je twee plassen water, waar je tussen kan staan (lees maar even verder, dan begrijp je wat ik bedoel hehe). Dan zie je aan de linkerkant he ene meer en aan de rechterkant de ander. Geweldig! We hadden er veel geluk met het weer, want het was helder. Waardoor we de wateren goed konden bekijken. Op de achtergrond konden we zelfs een vulkaan zien. Toen we iets verder reden kwamen langs allemaal apen. Rene stopte even en vertelde dat deze aapjes niemand kwaad doen. We konden veilig de auto uitstappen en de aapjes bewonderen. In Bali zijn namelijk ook veel agressieve apen. Natuurlijk stonden er weer irritante verkopertjes, die ons bananen voor de apen wilde verkopen. Daar trapten wij niet in. Want verderop zag ik nog meer apen zitten. Als zij eenmaal door hebben dat we ze voeren, komen ze er hard aangelopen en gaan ze ons met z’n allen aanvallen, dacht ik. Dat wil ik liever vermijden. Een paar minuten later stopte een andere auto met allemaal Chinezen. Ow jee deze kochten wel het fruit en de apen kwamen eraan gestormd. Ze veroorzaakten bijna een aardbeving. Veilig deed ik maar een stapje naar achteren. Gelukkig gingen de apen niet bij ons bedelen maar wel bij de Chinezen. Ze gingen zelfs aan zijn broek hangen en pakten agressief het fruit uit de handen. Een aantal aapjes waren echt mega dik! Ik denk dat ze genoeg eten hier krijgen. Ondertussen stopten ook nog een aantal andere auto’s, die gewoon het eten uit het raam gooien. Zo doen ze dat dus, de aapjes worden letterlijk vet gemest hier. Vind je het gek dat een paar aapjes gewoon moeite hebben met lopen, zo dik!!

Verderop zijn we gestopt bij een winkel waar je met verschillende Balinese dieren op de foto kon. Samen voor nog geen 5 euro, doen!!! Zo zijn we op de foto geweest met een vliegende hond, een kleine krokodil, een schattig vogeltje en een mega grote slang. Ik had nooit verwacht dat ik dat beest zal vasthouden, maar ach gewoon doen toch! Wanneer krijg je nou weer zo’n kans. Snel om, foto maken en snel weer af. Hahaha geloof dat ik de slang nog geen minuut vast het gehouden. Ik vond het wel lastig om blij te kijken. Stel je voor dat dat beest mijn broek in kruipt.. brrr ik moet er echt niet aan denken! Gauw af.

We rijden verder naar een prachtige tempel in het water. Wauw dat ziet er echt mooi uit. Op de achtergrond zie je de bergen. Ook de Indonesische toeristen zijn weer op pad om foto’s te bemachtigen met Europeanen. En ja hoor wij zijn natuurlijk weer de klos. Maarten blijft het geweldig vinden, ik vind het eerder irritant. Ik kan niet eens normaal genieten van een prachtige tempel, want voor je het weet staat er een big smile Indonesiër naast je. Foto? Grrr ga weg! Hahaha nog maar 2 weken en dan ben ik niet meer zo beroemd.

Na de tempel werd het tijd om te gaan lunchen. Rene dropte ons bij een buffet restaurant waar je gewoon 80.000 roepia per persoon moet betalen. We hadden echt mega honger, dus we vonden het wel goed. Buffet was echt niet te eten! Wat slecht. Hadden we nou maar nee gezegd en verder gaan zoeken. Het zal me niets verbazen dat Rene een bijdrage krijgt voor deze drop. We waren namelijk niet de enige toeristen.

Inmiddels hadden we Ubud al bijna bereikt. We hebben nog gestopt bij een koffieplantage, waar we verschillende soorten koffie en thee hebben geprobeerd. We hebben zelfs de koffie geprobeerd die wordt uitgepoept door een Luwak. Een Luwak is een soort kat, alleen wanneer je zegt door een kat dan wordt de locale bevolking een beetje boos. Nee het is geen kat het is een luwak. Op internet zie ik staan dat de luwak ookwel civetkat wordt genoemd, een kat dus. Deze kat is dol op de koffiebessen. Echter verteert het dier alleen het vruchtvlees, niet de pitten (koffiebonen) en de schil die om de boon zit. De uitwerpselen van de luwak worden 4 tot 7 dagen gedroogd, vervolgens wordt de schil verwijderd en de bonen met de hand gesorteerd. Bij het koffiebranden werken de aminozuren, die ontstaan bij het verteringsproces, op elkaar in wat een specifieke smaak oplevert. Het was inderdaad een lekker sterk bakje koffie!

’s Avonds zijn we wezen uiteten met de ouders van een kennis van mij. Zij zijn op vakantie in Bali en zitten toevallig ook in Bali. Gezellig! Zij komen al heel wat jaartjes vakantie vieren op Bali. Ze hebben ons een aantal tips en bezienswaardigheden meegegeven dat we sowieso moeten hebben gezien. Een aantal kunnen we morgen mooi pakken. Want we gaan dan een scootertje huren en lekker rond toeren.

Na het dineren hebben we Fleur opgezocht in de kroeg. Zij zat bij ons in de groep tijdens de toer naar de Ijen vulkaan. Toevallig verblijft zij nu ook in Ubud. Morgen gaat ze met ons mee toeren over het eiland.


Dinsdag 22 januari – Lekker toeren op de scooter

Lekker toeren op de scooter. Het weer is geweldig! Het zonnetje brandt lekker op onze armen. De omgeving van Ubud is echt prachtig. Veel rijstvelden en jungle. We reden ook door verschillende plaatsjes heen. Ieder plaatsje had zijn eigen ambacht. De een was gericht op steenbewerking, de andere op houtbewerking of op mozaïek. Grappig om te zien dat het zo verdeeld is.

Tijdens onze toer stoppen we bij een plaatselijke school. Eens een poging wagen om binnen te komen. En het lukt! We worden zo voor een klas gegooid, geweldig! Allemaal van die giegelende kinderen. Ze roepen in koor ‘hello’. Cool! Als we vragen hoe het met ze gaat, zeggen ze ‘met ons gaat het goed, dank je wel’. En dat in koor! Hoe vet. Als we dan door vragen, begint iedereen heel hard te lachen. Ze begrijpen er echt helemaal niets van. De docenten praten ook erg gebrekkig Engels, dus veel kunnen ze ons helaas niet over de school vertellen. Wel valt mij op dat alle meisjes twee vlechten in hun haar hebben, waarom? Ik weet het niet. In de klas zaten alle meisjes vooraan en de jongens achteraan. Ik had eerst verwacht dat de jongens en meisjes gescheiden zouden zijn, maar dat is dus niet zo. Jongens die halen toch meer kattenkwaad uit. Zij horen toch juist vooraan in de klas te zitten?

En we rijden verder en verder. Eigenlijk hebben we geen idee waar we heen rijden, maar het is gewoon prachtig! De lokale bevolking, de tempels, de schattige huisjes. Te gek.

Tegen 5 uur rijden we terug naa Ubud, het begint te regenen. Vanavond gaan we een kecak dans bewonderen en die begint om 19 uur. Moeten we ons nog haasten ook. Tegen half 7 staat Fleur weer bij ons op de stoep, op naar de dans! Het is een voorstelling van een uur. Ik vind het een beetje vreemd. Gisteravond tijdens het diner hebben Wil en Jan de bedoeling van de dans iets uitgelegd, maar anders had ik er weinig van begrepen. De kledingdracht en de muziek is wel grappig.

Na de dans wezen dineren, wat gedronken en afscheid genomen van Fleur. Zij reist morgen verder naar het zuiden, terwijl wij nog een dag langer in Ubud blijven. Morgen gaan we mountainbikend de heuvel af! Yeahh!!


Woensdag 23 januari – Mountainbikend de berg af.

Om half 9 worden we opgehaald door onze chauffeur. Wat een aparte, vooral de muziek die hij luistert. Mensen die muziek maken door op drums te slaan, maar dan heeeeeeeeeel rustig. Ik vind het eerder slaapwekkend. Na een half uur rijden stoppen we bij een restaurant op de berg met een geweldig uitzicht over een meer. Helaas is het iets bewolkt, waardoor je het meer wel ziet maar de bergen niet echt. En wat gaan we bij het restaurant doen? Ontbijten! Oeps alweer? We hadden vanmorgen al een stevig ontbijt gehad in ons hotel. Gelukkig krijgen we bij het restaurant een kleine pannenkoek met banaan. Ach dat past er nog wel in. Na het tweede ontbijt worden we een stukje verder met de auto gedropt. Vanaf hier start het mountainbiken! Fiets installeren, flesje water mee, helm op en gaan. We hebben weer geluk, want we hebben een privé gids. Ideaal, dat laag seizoen hier in Indonesië.

We hebben heerlijk gecrost met de mountainbike de berg af, door de kleine dorpjes, langs de vele familietempels. We zijn zelfs gestopt bij een grote tempel. Prachtige tempel. De lokale bevolking stond zich gewoon naakt te wassen in het water, terwijl de toeristen erom heen liepen, apart. Een aantal begonnen zelfs spontaan te zwaaien naar ons. In zo’n situatie zal ik niet gauw zwaaien, eerder verstoppen haha.

En de lunch die was goed! Dat had ik niet verwacht. Normaal gesproken met zo’n toer krijg je echt een goedkoop lokale lunch. Ditmaal was het wel lokaal maar niet goedkoop. Het restaurant zat echt op een schitterende plaats, met uitzicht over de rijstvelden. We zaten aan zo’n japanse tafel (dus zonder stoelen) en dan in een houten hutje. Geweldig. Naast ons hutje lag een prachtige vijvers met een hele hoop hongerige visjes.


Donderdag 24 januari – Hallo Zuid Bali

De eigenaar van ons onderkomen wil ons wel even naar Sanur, zuiden van Bali, brengen. Wat lief! Helaas wil hij er wel geld voor hebben, dat is nou jammer.

In Sanur ga ik leker op het terras koffie drinken terwijl Maarten een nieuw onderkomen voor ons gaat zoeken. Onze nieuwe methodes, anders lopen we zo te slepen met onze bagage. Aangezien de kilo’s alleen maar meer en meer worden, leek dit ons de beste oplossing.

Maarten heeft een geschikte gevonden, met een niet heel schoon zwembad, maar dat kwam door een oude vrouw die de hele nacht seks had gehad met verschillende mannen. Tja .. het huisje is echt vreselijk schattig. Een houten hutje met op de begane grond de badkamer en een woonkamer zelfs met koelkast en tv. Op de eerste verdieping staat een mega groot bed met klamboe. Het plafond is van hout met schuine daken. Hmmm hoeveel beesten zullen hier wel niet leven. Niet aan denken! Gelukkig heb ik een klamboe.

We huren een scooter en crossen (over de snelweg, help!) naar Kuta. Ik heb het gevoel alsof we Bali hebben verlaten. Een mega stad, geen sfeer en alleen maar toeristen. Veel hoge gebouwen, super deluxe resorts en extreem dure restaurant. De prijzen komen zowat in de buurt van de Nederlandse prijzen. Terwijl je normaal voor 5 euro kan dineren (met een drankje). Als je de 5 euro redt, heb je zelfs luxe gegeten. Moet je voorstellen.

Snel verlaten we Kuta weer en rijden verder naar het zuiden, via het noordelijke plaatsje Legian. Dat krijg je als nergens naambordjes staan aangegeven en een geval als ik achterop heb die zegt als je naar het noorden rijdt je in het zuiden uitkomt haha.

Uiteindelijk kwamen we toch aan in Uluwati. Wauw wat is het hier prachtig. Veel rotsen, kliffen, de zee en de vele surfers in het water. Echt een plaatje! Wat een verschil ook met Kuta. Kan de hele dag wel genieten van dit uitzicht. Helaas roept de scooter dat hij terug wil, voordat het donker wordt.

In Indonesië zijn hanengevechten heel populair. In Sanur hebben we dit mogen meemaken. Btw het is illegaal, maar niemand trekt zich er iets van aan. Er worden in sommige plaatsen zelfs speciale stadions gebouwd voor hanengevechten! De haan krijgt aan 1 poot een mes, vervolgens wordt er geld ingezet en dan breekt de hel los. De hanen worden los gelaten en beuken op elkaar in. Het publiek joelt! Het duurt slechts een paar seconde voordat 1 van de beide op de grond ligt en de andere haan heeft gewonnen. De haan die verloren heeft wordt geslacht en geplukt. Gewoon midden op het veld. Ik heb er echt moeite mee om dit te zien. Deze emotie hoort bij een voetbalwedstrijd, niet bij een hanen gevecht. Wordt er een beetje naar van. Maarten heeft er 1 woord voor. Degene die hem kennen kunnen dat vast wel raden. Juist! Kicken! Nog even en ik laat hem met zo’n haan vechten, dan eens zien wie het laatste lacht haha.


Vrijdag 25 januari – Hallo oosten van Bali

Vandaag reizen we verder naar Padangbai, het oosten van Bali, waar we morgen de boot pakken naar Gili. We blijven maar 1 dag in Sanur omdat we wilden zien hoe het zuiden van Bali eruit ziet. Aangezien we dat gisteren hebben gezien, is onze missie volbracht en gaan we verder.

Halverwege de rit stoppen we bij een tempel. Weer zo’n prachtige tempel, dit maal met een grot vol vleermuizen. Jeetje die beesten maken een herrie joh en het zijn er echt veel. Echt veel! De lokale hindoes lopen rond en doen hun ritueeltje. Er zijn gewoon geen andere toeristen aanwezig. Hoe relax! Wanneer we de tempel verlaten, wordt er net een busje vol Chinezen gedumpt hehe. Door al mijn blogs zul je nu wel denken dat ik iets heb tegen Chinezen. Dat wil ik graag even de wereld uithelpen, want dat is natuurlijk niet zo. Ze hebben alleen bijzondere trekjes en leefwijze, dat is alles.

Aangekomen in Padangbay, hebben we dezelfde tactiek gebruikt. Ik op het terras en Maarten zoekt een verblijf. Ondertussen ga ik op internet op zoken naar een leuk resort voor op Gili. We willen even lekker relaxen daar, na al het gereis. Want we hebben wat afgereisd de afgelopen weken! Dus trakteren we ons op een super de luxe resort. We komen er 1 tegen, 5 nachten voor maar 75 euro en dat voor een 5 sterren resort met ontbijt en een zwembad van ruim 25 meter. Hoe vet is dat? Helaas blijkt niet minder waar te zijn en krijg ik een hekel aan agoda. Toen ik hem wilde boeken en er al helemaal over aan het fantaseren was, bleek dat de 75 euro voor 1 nacht is. Terwijl ik 5 nachten had ingevuld. Het verbaad me dat het voor 1 kamer is en niet voor 1 persoon. Na verder zoeken vinden we een leuk resort met een klein zwembad en ontbijt. Prima!

In Padangbay hebben we een rondje gelopen, waar we uit kwamen bij een klein prive strand tussen de kliffen en zonder toeristen. Heerlijk ! Dit is pas vakantie.


Zaterdag 26 januari – Hallo Gili Trawangan

Wat een oplichters zijn die Indo’s. Beetje 660.000 roepia vragen voor een snelle boot naar Gili. Uiteindelijk hebben we maar 180.000 roepia per persoon betaald, nog geen 15 euro. Jaja dat afdeingen krijgen we steeds beter door. Het enige dat de Indo’s bij toeristen zien zijn roepia tekens. Bij ons gaat dat dus ff lekker niet lukken!

Nadat we een stap hadden gezet op Gili werden we aangevallen door alle verkopers. Kamer? Vervoer? Zoek een leven ofzo, pff! Een sprintje getrokken en toen was het bye bye verkopertjes! Maar voor hoelang..

Het weer is hier echt heerlijk (overdag dan, ’s nachts regent het vaak). Lekker relaxen de komende dagen. Nou ja relaxen … ik zit een beetje met mijn gedachte bij school. Ik kreeg een mail dat mijn stage per februari nog niet is goedgekeurd. Ik moet eerst een procedure doorlopen en goedkeuring krijgen van de examencommissie. Daar komen ze nu mee. Terwijl ik mijn stage in september al rond had. Ik heb mij toen ook voor de zekerheid ingeschreven voor een minor, waar ik me nog niet heb uitgeschreven. Afgelopen vrijdag kreeg ik daar bericht over. De minor is maar 1 middag en avond in de week. Misschien kan ik dit combineren met mijn stage. Zodat ik voor mijn minor de studiepunten krijg en ik stage loop voor het opdoen van ervaring. Zodat ik geen stageopdracht hoef te maken, geen procedure hoef door te lopen en geen toestemming nodig heb van de examencommissie. Ik heb mijn begeleider van school net een mailtje gestuurd, dus ik zit nog in spanning af te wachten.

Gili staat bij ons bekent om de smoking wie en mushrooms. Elke lokal vraag het. Ze staan echt verbuisterd te kijken als we nee zeggen. Waarom niet?

Maarten wordt overal Baas genoemd. Waarom? Geen idee, af en toe zien ze hem als broer, maar meestal is het toch baas.

Tot en met vandaag hebben we lekker genoten van het weer, het strand, het bier, de cocktails en het eten! Lekker relax en even helemaal niets. Heerlijk! Nu gaan we ons weer druk maken. Waar gaan we heen? Wat willen we nog zien en hoe gaan we daar komen?

Btw gisteren (dinsdag) zijn we meegeweest met een snorkeltrip. We hebben gewoon gezwommen met schildpadden! Hoe vet is dat. Echt van die mega grote! Helaas waren we met ruim 15 man, dus echt goed kun je ze niet bekijken. Ondertussen trapt een meisje me ook nog eens keihard tegen mijn duikbril aan. Auw mijn neus! Mij dan dom aankijken en geen sorry zeggen ofzow. Had wegzwemmen. Pas maar op, ik bijt hoor! Grrr! Tsss maar goed ik geloof dat ik niets gebroken of gekneusd heb, dus ik mag niet klagen. Op het eind mocht je nog even alleen geen snorkelen. Iedereen ging met de stroming mee, dus ik ging tegen de stroming in. Komt er opeens een schildpad langs gezwommen. Cool! Ik heb een privé schildpad. Maarten had het al opgegeven en lag lekker te zonnen op de boot. De schildpad was echt groot, met een diameter van ongeveer 50 centimeter denk ik wel. Kicken, zou Maarten dan zeggen!

Morgen gaan we naar het vaste land van Lombok en om precies te zijn naar Senggigi. Eens kijken of daar nog wat te beleven valt.