Week 7 vliegt voorbij

Maandag 15 oktober t/m vrijdag 19 oktober – stage week 7

De zevende stageweek is ingegaan. Waarbij we nu precies op de helft zitten. Nog 7 weken en dan is het 8 december. Deze week veel op kantoor gewerkt, eigenlijk alleen maar. De opdrachten die ik kreeg moest ik allemaal uitwerken op mijn laptop. Ik werk inderdaad nog steeds op mijn laptop. Ik heb nog niets gehoord of mijn computer een update krijgt. Ik ga er maar niet meer vanuit, aangezien ik nog maar 7 weken (waarvan 1 week vakantie) stage hoef te lopen. Ook ben ik druk geweest met mijn stageopdracht. Ik heb veel bruikbare informatie op het internet gevonden wat ik nu aan het uitwerken ben.

Vrijdagavond ben ik samen met Nadine, Hessan, Sushi en Matthew naar een Iraans restaurant/cafe geweest. Sushi en Matthew zijn btw niet hun echte namen, maar zo noem ik ze. Aangezien hun echte namen veelste ingewikkeld zijn. Deze drie mannen wonen btw in hetzelfde appartementencomplex. We hebben heerlijk gegeten, bier gedronken en gelachen. Na het eten ging een Iraanse man optreden met een keyboard. Ineens stonden bijna alle Iraanse mannen in het café op en begonnen te dansen. Mijn mond stond open van verbazen. Mannen en dansen? Nee, dat gaat gewoon echt niet samen. In NL in de kroeg staan de mannen altijd langs de kant. Ik vond het erg grappig!

In het Iraanse Cafe heb ik ook waterpijp gerookt. Nee niet met drugs maar met een appel smaak. Volgens de jongens is het erg gezond voor je lichaam. Alles wordt gereinigd .. jaja ! Geloof je het zelf! Roken en gezond?


Zaterdag 20 oktober - Relaxxxxx

Dit weekend hebben we een relax weekend. Gewoon even helemaal niets. Eigenlijk waren we van plan gisteravond niets uit te voeren, maar ineens belde Hessan ons op om te vragen of we mee wilden naar het Iraanse café. Nou vooruit! Voor vandaag hebben we niet veel in de plannen.

’s Ochtends ga ik samen met ons huisgenoot, Moehired, naar het postkantoor op mijn pakketje op te halen. Een grote schoenendoos vol met cadeautjes. Wat leuk! Hagelslag, pasta, chocoladeletter en pepernoten en koffie! Wat ben ik blij! Koffie. Yes yes eindelijk normale zwarte koffie. Zelfs hagelslag! Lekker. In de supermarkt heb ik nu eindelijk brood gevonden dat aardig te eten is. Helaas hebben ze haast geen broodbeleg, behalve pasta en jam. Als je dat al een paar weken ’s ochtends eet, wordt je er wel een beetje naar van. De pepernoten neem ik mee naar het kantoor. Eens kijken wat mijn collega’s ervan vinden!

Eind oktober komt mijn broer en we gaan dan naar de Taman Negara voor een jungle tocht. Qua kleding heb ik hier geen rekening mee gehouden. Ik heb alleen maar nette kleding bij me. Eigenlijk heb ik een lange dunne broek nodig, die ik ’s avonds daar kan aantrekken. Een spijkerbroek is veelste warm. Ik heb aan mijn collega’s gevraagd waar ik goedkope kleding kan vinden. Ze sturen mij naar shopping mall AMCorp. Op naar de LRT (trein) en halllllooo shopping mall. Een behoorlijke teleurstelling. Deze shopping mall is echt drie keer niets! Ze hebben hier alleen traditionele Maleisische kleding, niet echt wat ik zoek. Dan maar terug naar de shopping mall vlakbij ons appartement. Waar we heerlijk geluncht hebben.

Wat is het weer warm vandaag. Pffff! Tijd om een duik te nemen. De lucht begint al iets te betrekken. Nadat ik twee banen heb gezwommen, begint het zachtjes te regenen en licht te onweren. Ach het zal wel mee vallen. De onweer komt steeds dichterbij met een aantal beste klappen. En ineens openen de wolken de kleppen en valt echt alle regen na beneden! Heb ik weer hoor. Afgelopen donderdag was dit ook al het geval. Toen lag ik net in het zwembad, waarna het ook ineens kei maar dan ook keihard begon te regenen en te onweren. Het regent zo hard, dat het zelfs mogelijk is om op straat te gaan zwemmen. Alles maar dan ook alles staat onder water.

’s Avonds zijn we samen met Chloe naar de bioscoop geweest naar de film Stolen met Nicolas Cage. Goeie film! Ditmaal was het gelukkig niet zo koud in de bioscoop. Waardoor ik niet bevroren uit de bios kwam.


Zondag 21 oktober – Malaysian Motorcycle Grand Prix

Chloe had twee kaartjes over voor de Malaysian Motorcycle Grand Prix. Ze vroeg gisteren of Nadine en ik daarheen willen. Toevallig hebben we geen plannen voor vandaag, dus op naar de Malaysian Motorcycle Grand Prix.

Na een reis van 2 uur kwamen we eindelijk aan op het terrein. Het terrein ligt naast het vliegveld. Af en toe vloog er dus een vliegtuig erg laag over. Wel gaaf! Wat een mega circuit. Echt zo groot en een hoop mensen. Veel Maleisische mensen maar ook een aantal toeristen. Voornamelijk veel Australiërs. Vandaag zijn er drie races. De eerste hebben we helaas gemist, aangezien we niet hadden verwacht 2 uur onderweg te zijn. Tijdens de tweede races hadden we een plekje bemachtigd op de tribune. Midden tussen de Maleisischers. In de race reed een 18 jarige Maleisische jongen mee en hij deed het goed. Hij heeft zelfs een tijdje op de eerste plaats gereden. De mensen om mij heen werden helemaal dol. Schreeuwen, springen, klappen! Helemaal dolll!! Haha wel grappig. Een man naast mij, Sam, hield mij de hele tijd op de hoogte. Hij wist ook alle motorrijders te benoemen en waar ze vandaan komen. Een echte supporter!!

Het weer is echt erg slecht vandaag. Wat een regen! Je moest echt erg oppassen waar je op de tribune zit, want het kan maar zo wezen dat ineens het dak begint te lekken! Zodra het begint te regenen wordt de race plat gelegd. Waardoor we elke keer een half uur tot een uur moeten wachten. De tweede race begon dus ook een uur later dan gepland. Deze race werd ook eerder gestopt vanwege de regen. Inmiddels was het al half 4. Ik had nog niet geluncht, dus even tussendoor wat eten halen, voordat de derde en laatste race begint. Hmm lekker ze hebben saté. Ik denk dat ik bijna een uur heb gewacht voordat ik eindelijk mijn sateetjes heb bemachtigd. Sjongesjonge. Inmiddels was de derde race al begonnen. In de rij stond een Australische jongen, Ben. Wat kan deze gast lullen zeg! Echte hele verhalen tegen mij. Je moet wat doen tijdens het wachten. Hij kon het maar niet geloven dat ik al 4 en een half jaar een relatie heb. Zelfs dat het nu nog aan is terwijl ik zo ver weg ben. In Australië gebeurt dat echt niet. Ze maken het dan gewoon uit en gaan op zoek naar een ander. Hij bleef maar zeggen ‘you are so beautifull’. Jammer jongen, ik heb al een vriend! Ben stond erop om mijn eten te betalen. Vooruit! Hij betaalde met 50 ringgit en kreeg gewoon 85 ringgit terug. Gratis eten en geld toe, waarschijnlijk voor het lange wachten.

Nadine en ik besloten na het eten terug te reizen naar ons appartement. Nu is het tenminste nog aardig rustig bij de bus, aangezien de meeste mensen de laatste race aan het kijken zijn. Het bleef echter regenen. Ik heb een kleine paraplu bij mij. Nadine heeft geen paraplu. Met zijn tweeën onder mijn paraplu werkt echt niet, waardoor we aardig nat waren geworden. Bij de halte werd ons vertelt dat het nog wel een half uur kan duren voordat de eerst volgende bus komt. Nadine had het zwaar koud. We konden met een andere bus mee, alleen in deze bus moesten we staan. Ach vooruit! Beter dan dat we moeten wachten op de volgende bus, in de regen. Achterin de bus was nog een plekje vrij en ik ben op de grond gaan zitten. Een uur later reden we met de bus weer langs het terrein van de cross. Wat bleek. We konden niet rechtsaf, maar we moesten linksaf en verderop keren om vervolgens op de andere weg uit te komen. Maar het was zooo druk op de weg. Alleen maar file file file waardoor de bus er gewoon een uur over heeft gedaan. Uiteindelijk waren we om 9 uur terug in ons appartement. Een busrit van 4 uur!

Deze week is een kort weekje. Vrijdag is een nationale vrije dag, dus ons stagebedrijf is dan gesloten. Vrijdagochtend vertrekt onze bus naar Penang waar we tot zondagmiddag verblijven. Volgende week hebben we een weekje vakantie. Mijn broer, Michael, komt dan van maandag tot en met zondag. Duss nog een paar daagjes en dan vakantie!!