Daar zijn ze, de vakantie kan beginnen. Proost!

Zaterdag 8 december – Daar zijn ze dan!

Vandaag is het zover: Maarten en Simone komen. Mijn stage heb ik afgerond met een 9,5 en de rapporten zijn verstuurd naar school. Nu afwachten op de reactie vanuit school, maar daar ben ik niet zo bang voor. Op naar het vliegveld. Eenmaal aangekomen zag ik dat het vliegtuig nog niet geland was en op de borden stond dat het vliegveld een observatiedeck heeft. Het vinden van dit deck was lastig. Ik heb het hele vliegveld afgelopen. Nergens stond het op de borden. Pas toen ik het wilde opgeven, stond het opeens op de borden. Toevallig! Ik was net op tijd. Het vliegtuig van Maarten en Simone ging net landen. Wat leuk!!! Na een uur waren ze daar eindelijk. Redelijk uitgeput, zo te zien. Simone had nicotine gebrek, eerst de hitte om een sigaretje te roken. Na 2 uur kwamen we aan in het appartement. Even de spullen gedumpt en op naar de Shopping Mall! Na een rondje te hebben gelopen, zijn we gaan eten bij een Amerikaans restaurant. Rijst durven we nog niet aan met Simone. Simone lust geen rijst. Laat haar eerst maar wennen aan het klimaat en de cultuur, daarna voeren we haar wel rijst. Om nou elke keer Amerikaans te eten is ook wat. Daarnaast is het dubbel zo duur. We zijn ’s avonds op tijd naar bed gegaan, Simone en Maarten waren behoorlijk moe.


Zondag 9 december – Op naar het centrum van Kuala Lumpur

’s Ochtends hebben we een late ontbijt met een collega van mij. Ze brengt ons naar een Chinese shop waar ze allemaal kleine hapjes verkopen. Zodra Simone iets wits ziet, denkt ze gelijk dat het rijst is. Ditmaal was dat niet zo, gewoon vis. De kleine hapjes waren erg lekker! Het lijkt een beetje op sushi, maar dan zonder rijstvulling. We hoefden maar 50 ringgit te betalen, dus maar 2,50 euro per persoon. Terwijl we veel verschillende hapjes hebben geprobeerd en nog aardig wat thee hadden gedronken. Daar kun je dus niets van zeggen.

Na de ontbijtafspraak heeft mijn collega ons gedumpt voor de Petronas Twin Towers. Even de shopping mall in, het park bekeken en natuurlijk met de towers op de foto. Het ideale van het centrum van Kuala Lumpur is dat er een gratis bus rijdt, dus met de bus op naar een andere wijk Bukit Bintang. Deze wijk is mega toeristisch maar wel gezellig. Massage? Food? Massage? Food? Massage? En dan krijg je weer een lunchkaart onder je neus gedrukt. Fijn! Maar wel gezellig. Ik krijg altijd het gevoel in deze wijk dat ik in een Europese stad ben. Geen Maleisische inwoners te zien. De Chinese mensen die je hier ziet lopen, zijn toeristen. Deze wijk is echt gebouwd voor de toeristen. Op het moment dat we aankomen met de bus, regent het keihard. We besluiten wel uit te stappen maar volgens de volgende bus naar Chinatown te nemen. Deze is ook gratis. Aangezien het keihard regent, kan je weinig. Met de bus zie je tenminste nog wat van de stad. Het begint ook hard te onweren. Echt megaknallen en zo dichtbij. In Chinatown aangekomen regende het nogsteeds. Gelukkig werden we bij de trein uit de bus gezet, dus op met de trein naar Midvalley. Midvalley is ook een wijk in Kuala Lumpur. Ik weet dat als je uit de trein stapt, je gelijk in de Shopping Mall staat. Dus geen gedoe met de regen.

Alle Shopping Mall zijn nu prachtig aangekleed met Kerstdecoratie. Ze hebben er een heus spektakel van gemaakt. Wel mooi om te zien! Ik ben al zo gek op kerstdecoratie. Extra moeilijk voor mij om langs al die leuke kerstspulletjes te lopen, zonder dat ik iets mag kopen. Dinsdag vliegen we naar Thailand en ik mag maar 15 kilo in mijn bagage hebben. Ik kwam met 21 kilo Kuala Lumpur binnen. Maar goed dat is een probleem die ik morgen wel oplos!

In de Shopping Mall hebben we bij een Japans restaurant gegeten waar ze het eten voor je neus op een plaat klaarmaken. Simone vertrouwde het niet. Dus ze keek eerst toe hoe het eten werd klaargemaakt en hoe lekker Maarten en ik het vonden. Uiteindelijk heeft ze het toch maar geprobeerd. Dan moet je ineens met stokjes eten. Simone was behoorlijk aan het prutsen. Zonder dat ze het door had werd ze uitgelachen door de kok en de andere gasten in het restaurant. Haha prachtig! Een paar maand geleden zat ik er ook zo bij. Beetje oefenen en het komt vanzelf wel goed!

Na de lunch (het was al wel 5 uur), zijn we terug gereisd naar Bukit Bintang. In deze wijk zitten een aantal kroegjes. Aangezien we onze vakantie graag goed willen inluiden, besluiten we een (duur) drankje te drinken. Met de trein en monorail terug naar deze prachtwijk! We hebben een leuk cafe gevonden, waar ze voetbal kijken en waar je geen Chinees of iemand uit India of Maleisië ziet. Heerlijk die toeristische plekken (ahum). Simone doet mij echt denken aan mezelf, de eerste paar weken in Kuala Lumpur. Simone lust ook geen bier en aangezien ze verder weinig anders qua alcohol verkopen moet je wel. Simone zegt dat ze het kan volhouden, 2 maanden zonder alcohol. We zullen zien. Maarten en ik zijn aan de bier gegaan. Voor 1 flesje Tiger hebben we 15 Ringgit betaald dus 3,75 euro. Aardig toch?

Tegen 10 uur kwamen Nadine en mijn huisgenoten, Mohired en Weiwei. Nadine vliegt morgenochtend om 6 uur naar Vietnam. Ze neemt de bus om 3 uur vanuit het centraal station van Kuala Lumpur. Mohired en Weiwei hadden tegen haar gezegd dat ze haar wel naar het station wil brengen, daarvoor samen te gaan uiteten. Aangezien het haar laatste dag is, zijn wij met ze meegegaan. Mohired en Weiwei voelden zich niet erg op haar plek in het toeristische Bukit Bintang. Ze zaten een beetje angstig om zich heen te kijken. Ik had totaal geen honger. Ik had om 5 uur nog een mega maaltijd gehad. Dus heb ik een paar saté stokjes besteld. Erg lekker! Na het eten hebben we wat gedronken in de kroeg en hebben we Nadine weggebracht. Mohired reed met een TomTom! Prachtig! Sla naar 300m linksaf. Mohired rijdt gewoon rechtdoor. Tomtom zegt niets, Mohired slaat ineens rechtsaf. Tja ik vind het niet zo gek dat we het centraal station niet kunnen vinden hahaha! Ik denk eerder dat dit iets manneneigen is. Want Maarten en Daan hebben hier ook moeite mee. Ik vergeet het nooit, met oud en nieuw met het busje van Daan en TomTom naar Antwerpen. Daan deed alles, behalve wat de TomTom zei! Prachtig! En dan maar raar vinden dat we het hotel niet konden vinden. Tja ik zeg niets! Ik weet nu wel dat een TomTom voor vrouwen is gemaakt. Mannen die kunnen beter de aanwijzingen van een vrouw volgen, dan komen ze er wel!

Tegen 3 uur ’s nachts waren we terug in het appartement. Nu is het maandagochtend half 10. Iedereen slaapt nog en wie stond er weer om 8 uur naast haar bed? Dat mogen jullie zelf invullen !

Vandaag ga ik voor de derde keer naar de agressieve apen. Ik denk maar toe, het is goed voor mijn figuur! Die trappen oprennen zonder te worden aangevallen door een aap. Haha!

Dinsdag vliegen we naar Chiang Mai, Thailand! Ik ga mijn best doen om mijn blog bij te houden, maar ik kan jullie niet verzekeren.

Jullie horen weer van mij!!! :)