Jungletocht in Chiang Mai
Blijf op de hoogte en volg Cynthia
13 December 2012 | Thailand, Chiang Mai
Woensdag 12 december
Vandaag begint het echte avontuur, 3 dagen in de jungle overleven. Om kwart over 10 worden de bij het hotel opgehaald door een jeep. We gaan het avontuur aan samen met 2 Argentijnen, een Zwitser en een Australiër. Onze eerste stop is bij een vlinder- en orchideëntuin. Ik had verwacht dat het een mega uit was, maar het stelde niets voor. Met 10 stappen stonden we alweer buiten. De vlinders waren op 1 hand te tellen. De orchideeën waren wel mooi. Veel verschillende kleuren. Ik vraag met af of ze misschien kleurstoffen gebruikt hebben.
De volgende stop is bij een lokaal dorpje. Dit dorp leeft echt van het toerisme. Ze hebben een soort marktje gemaakt waar ze hun eigen gemaakte spullen verkopen. Het ziet er echt mooi uit! Helaas kunnen we niets kopen, want we hebben al problemen met de kilo’s in onze koffers, hehe! De lokale bevolking loopt zelfs in klederdracht. Een oud vrouwtje is een kleedje aan het weven. Al haar tanden zijn gewoon zwart.
Daarna rijden we verder naar een lokale markt met groente, fruit en pruttels. Het vlees ligt gewoon op tafels met een soort van waaier erboven. Ik zal er niet aan moeten denken om dit vlees te eten. Ik vraag me af hoeveel dagen het er al zo bij ligt.
We rijden verder en verder. De wegen krijgen steeds meer bochten, fijn! Ik begin me aardig misselijk te voelen. Gelukkig duurt het niet lang. We stoppen bij een picknickplaatsje halverwege een berg. Lunchtijd! Onze guide heeft op de lokale markt rijst voor ons gekocht. Lekker! Simones avontuur begint nu echt. Ze lust geen rijst en nu zal ze het toch echt moeten eten. 4 uur lopen door de bergen zonder lunch, lijkt me niet bepaald prettig. Haar gezicht spreekt boekdelen. Na een paar happen geeft ze het op. Ze zegt het niet zo heel smerig te vinden. Ben benieuwd wat we krijgen als avondeten.
We beginnen aan onze trektocht. Lopen, lopen en nog eens lopen. Echt genieten van de prachtige natuur is lastig want je moet goed kijken waar je loopt. De wegen zijn niet soepel. Ja Michael, we lopen gewoon op het zand en niet op van die aangelegde panden als in de Taman Negara. Veel stenen, gaten, boomstronken. Je moet echt opletten waar je loopt, voor je het weet lig je op de grond.
Onderweg lopen we door een dorpje. Dit dorpje ligt echt middenin de jungle. Wat een huisje! Je zult hier maar wonen. Ik zal er echt niet aan moeten denken. Geen elektriciteit, geen warm water, geen telefoon. Een hel! Er lopen mega veel kippen met kuikens rond (hun eten). Ieder huisje heeft zijn eigen varken en eigen ‘wc’. Het toilet is een apart hokje met een gat in de grond. Bah! Ik plas dan toch liever achter een boom.
We lopen verder en verder. Berg op berg af. In de zon, uit de zon. Een mega droog gedeelte en een vochtig gedeelte. Met Simone gaat het niet zo goed. Ze gaat een paar keer door haar enkel, waardoor haar motivatie steeds verder wegzakt.
Opeens stopt onze guide en doet een stap naar achteren. Ik schrik van zijn reactie. Voor ons op het ‘pad’ zijn twee slangen aan het vechten, twee cobra’s. Wauw! De slangen zien ons en willen naar ons toe komen. Ik doe maar snel een paar stappen achteruit. Onze guide gooit een mes naar de slangen en de slangen sluipen weg. De guide pakt het met en gooit hem nogmaals. Nu zijn de slangen weg en kunnen we veilig verder lopen.
Vier uur nadat we zijn vertrokken komen we aan bij ons slaapvertrek. Oh mijn god! We slapen bij een familie. Een kleine familie. Vader, moeder en ik geloof 5 kinderen. Met z’n allen slapen we in een groot houten huisje, met een dun matrasje (lees: handdoek) op de grond en een paar stinkende dekens. Dat wordt wat! Simone zit dol enthousiast te vertellen dat ze overal kan slapen, ik ben er bang voor. Gelukkig heeft ieder ‘bedje’ zijn eigen klamboe. Muggen, vandaag kunnen jullie mij lekker niet steken! Ik heb ook liters dieet op mijn lichaam. Geen mug die nog bij mij in de buurt durft te komen.
Ik wil graag even iets kwijt over het toilet. Het toilet ligt op een bergje, die je kunt bereiken door het beklimmen van een stenen trap. Boven aangekomen staat een stenen huisje met een houten dakplaten. Met een klein rukje gaat de deur open en komt de stank je tegemoet. Sorry maar deze stank kan ik niet in woorden beschrijven. Wanneer ik de moed heb verzameld kijk ik naar binnen en zie ik een gat in de grond. Ik hoop dat ik geen grote boodschap hoef te doen vannacht of morgenochtend. Bahbah! Wat smerig. Het gat in de grond is echt klein. Ik wil niet weten hoe vaak ze ernaast plassen. Voor met vijf van die koters.
Het enige wat ik mis is een douche. Ik vraag onze guide waar de douche is. Met een big smile wijst hij naar de rivier. We moeten ons wassen in de rivier. Ik trek mijn hippe sandalen aan en spring in de rivier. Whaaaa koud!!! Ik ben niet gauw iemand die het water koud vind, maar dit is echt koud! Ik ga mij hier echt niet in wassen. Al zie ik er morgen met mijn haar uit als een heks. Dat liever dan dat ik mij in deze koude rivier ga wassen. Ik bevries!
Diner is ready! Nou, ons avondeten. Waarschijnlijk kunnen jullie het al raden. Inderdaad, rijst met kip (en aardappels). Ik vond het erg lekker! Gelukkig was het niet mega pittig. Ondertussen is het ook al donker. Tegen 6 uur is het gewoon al donker. Waardoor ik tegen 8 uur het gevoel heb dat het al 11 uur ’s avonds is. Tegen 9 uur liggen we voldaan in bed, nadat we lekker bij het kampvuur hebben gezeten. Ik gok dat de temperatuur iets onder de 20 graden ligt ’s nachts. Koud, voor mijn begrippen!
Donderdag 13 december
Wat heb ik een verschrikkelijke nacht achter de rug. Ik kon niet goed liggen. Nadat ik even op mijn zij lag, ging mijn heup pijn doen. Dus draaide ik op mijn andere zij. Daar deed mijn zij ook pijn. Dus dan maar op mijn rug, ging mijn nek en rug pijn doen. Laatste poging op mijn buik. Pijn in mijn knieën. Dus dan maar weer op mijn zij. En zo ging het de hele nacht. Totdat om half 8 onze guide binnen kwam om ons te wekken. Wat een nacht! Mijn hele lichaam doet pijn, mijn knieën, mijn schouders, mijn tenen en mijn rug. Pffff drama! Simone had gisteren al besloten om vandaag terug te gaan. Ze heeft aardig last van haar enkels, dus is het niet verstandig om nog verder te gaan trekken. Ik zit er nu ook over na te denken. Als ik nog een nacht zo moet slapen, denk ik niet dat mijn lichaam dit gaat trekken. Als we vandaag terug missen we alleen twee trektochten. Met een lichaam dat zoveel pijn doet, ben ik blij dat ik deze trektochten niet hoef te doen. We besluiten dus vandaag met Simone onze tocht te stoppen en een dag eerder terug te gaan naar ons hotel. Maar voordat we terug gaan hebben we eerst nog een drukke dag voor de boeg met veel leuke dingen in de planning.
Het bergtoilet heb ik btw op mijn eigen manier gebruikt. Ik wilde netjes in het hokje gaan plassen, maar op een of andere manier kreeg ik mijn benen niet naar binnen. Dus heb ik maar achter het wc hokje in de openlucht geplast, hehe!
Onze eerste activiteit voor vandaag is op een olifant rijden. Vet, maar zielig. Naar een half uur lopen vanaf onze slaapplaats kwamen we aan. Wat een olifanten. Het is echt mega groot! Gelukkig zijn er nog niet veel toeristen. We zijn zowat de eerste. Dus kunnen we uitgebreid met de olifanten ‘spelen’. We gaan bovenop een olifant zitten op een wankel bakje. Elke keer als onze olifant een berg op of af gaat heb ik het gevoel dat ik eruit knikker. Wat apart! Ik zit gewoon op een olifant. Onze olifant had er wel een beetje moeite mee. Echt lopen deed hij niet. Elke keer ging hij gras eten en bleef hij dom staan. Onze ‘bestuurder’ zat hem dus vaak te prikken met een naald in zijn oren, vet zielig! Ik kan heel goed begrijpen dat zo’n olifant niet wil lopen. De olifant ging zelfs door de rivier lopen, wel cool!
De volgende activiteit was bamboo raften. We kregen niet eens een vest aan, dus echt raften zal het wel niet zijn. We moesten met z’n allen op een bamboo vlot zitten met twee bestuurders. Met de stroming mee over de rivier. Wat een prachtig uitzicht over de natuur. Het ziet er prachtig uit! Wat een rust ook. Het enige wat je hoort is de vogels fluiten en onze bestuurders met elkaar kwaken. Haha wat een taal dat thais. Het lijkt een beetje op gebrabbel van een baby haha. Dat ze elkaar begrijpen.
Na het raften zijn we met de jeep terug gebracht naar het olifantenkamp waar we een olifant mochten wassen. De olifant genoot er helemaal van en ging echt languit in het water liggen. Na het wassen wilde de olifant niet meer opstaan. Vind je het heel gek als je door drie vrouwen gewassen wordt. Wat een luxe!
Het spannendste van alles was de Zipline. (ookwel tokkelen/kabelbaan) Wat een drama! Haha ik zat nog te twijfelen of ik wel of niet zal gaan. Alles wat hard gaat, word ik niet bepaald vrolijk van. Tja en een chagrijnige Cynthia, daar worden andere mensen niet vrolijk van haha! Ik heb wel zo’n pakkie aangetrokken en ben meegesloft naar de kabelbaan. De kabelbaan gaat over de rivier. De anderen gingen eerst. Het zag er helemaal niet zo hoog en snel uit, dus ik besloot om ook te gaan. De begeleider wilde mij gaan duwen (en ik hem), dus ik heb hem maar even duidelijk gemaakt dat ik dat niet wilde. Ik kreeg gelijk hele verhalen dat ik dan in het midden zou stoppen en dat ik in de rivier moet gaan springen enz.. best! Met knikkende knieën stond ik daar en daar ga ik. Eenmaal aan dat touw dacht ik echt wat een takke eind! Het einde red ik niet. Maar voordat ik het wist, was ik er al. Stond die begeleider daar te schreeuwen dat ik mijn voeten omhoog moest doen ofzow, maar dat kreeg ik helemaal niet mee. Dus ik knetterde aardig had op het eindplateau. Prima, ik heb het levend gehaald en ik heb mijn angst ‘overwonnen’. Nooit meer weer! Haha.
Ondertussen was het al kwart voor 12, lunchtijd! Beetje vroeg voor Thaise begrippen (en voor mij), maar goed. We hadden al een drukke ochtend achter de rug, dus ik had opzich wel honger gekregen. Ditmaal stond een heel buffet voor ons klaar, met rijst, rijst en een beetje noodles. Simone blij! Het smaakte goed en het was niet pittig.
Na de lunch begon een olifantenshow. Maar even een kijkje nemen. Wat een rare olifanten. Ze kunnen gewoon dansen, op hun kop staan en voetballen. Een olifant hoort gewoon in de natuur rond te lopen!
Van onze groep bleven er twee over die drie dagen blijven. De anderen blijven allemaal twee dagen. Van deze twee hebben we afscheid genomen en wij zijn verder met de auto naar de waterval gereden. Ja met de auto, want lopen hoeven we niet meer. Nou ja, we moesten een aantal treden betreden voordat we bij de waterval waren. Pfff het leken er wel 100 te zijn (achteraf maar 20). Auw mijn knieën. Ik ben er een oud omaatje van geworden.
De waterval, voor Thaise begrippen vet! Maar voor mij, tja. Mooi was anders. Gewoon een aangelegde waterval met een paar boompjes erom heen. Je kon er niet eens normaal een duik in nemen. Fijn! Gelukkig werden we naar 20 minuten weer opgehaald door de jeep.
De jeep die ons verder bracht naar het wild water raften. Ik vond dit wel een beetje spannend, want ik heb het nog nooit eerder gedaan. Maarten werd er ook niet vrolijk van. Hem leek het heel gevaarlijk. Vooral wanneer een jongen ons ging vertellen dat een week geleden een meisje eruit is gevallen en met haar hoofd tegen een steen is gevallen. Fijn! Het begin gaat al goed. Als ik de boot wil instappen kukkel ik van een steen van val echt keihard. Auw! Mijn lichaam deed al zo’n pijn maar nu nog erger. Vooral mijn teen. Wat een ramp! Zegt de begeleider dat ik moet opschieten. Ja hallo doe ff normaal! Nou daar gaan we! Waar ben ik aan begonnen. We kwamen gelijk in een beste stroomversnelling te recht met veel rosten en stenen. Ow jee als dat maar goed gaat. Gelukkig had onze boot ervaring en gleed zo langs alle stenen heen. Owwww dat valt mee! Nu begin ik de lol er wel van in te zien. Het enige nadeel was dat we zelf moesten roeien. Hoe kan ik nou roeien als ikspierpijn heb en mijn lichaam overal pijn doet van de geweldige nacht. Dus ik deed maar alsof ik heel druk aan het roeien was, maar achteraf heb ik vrij weinig gedaan haha! Wat erg! Bij elkaar hebben we denk ik een uur geraft. Maarten vond het achteraf ook niet zo erg meer. Het is bet wel vet! Mooi uitzicht. Onze boot zat alleen halverwege een keer vast op een rots, waardoor Simone en het Zwitserse meisje iets verder naar beneden lagen en wij boven op de rost zaten. Dat vond ik niet zo grappig maar verder ging het goed! Echt een aanrader.
Naar het raften heeft de jeep ons terug gebracht naar het hotel. Voordat we aankwamen hebben we eerst een hele tour gehad door Chiang Mai. Alle anderen werden eerst bij hun hotel gedropt, voordat ze ons gingen droppen. Ons hotel ligt namelijk ver buiten het centrum. Maar als je het vergelijkt met de andere hotels in het centrum is die van ons zwaar luxe! Echt boeiend is het centrum niet. Het ziet er oud en vies uit.
In ons hotel aangekomen besluiten we zo snel mogelijk de trein te nemen naar Bangkok. De hoteleigenaar helpt ons en belt met een vriend die een treinkaart voor ons heeft geregeld voor morgenochtend 10 voor 9. Ideaal! We besluiten dus nog een nacht in dit hotel te blijven. Ze zijn zo aardig en wilen ons echt met alles helpen. Eigenlijk waren we van plan om een hotel in het centrum te nemen. Maar aangezien het al 7 uur ’s avonds is en we net een deel met de jeep hebben gezien, lijkt het centrum ons niet erg interessant. Maarten en Simone willen graag naar de Night Market. Ik heb al diverse night markets in Kuala Lumpur gezien. Ik besluit om in het hotel te blijven. Daarnaast heb ik ook hele erge hoofdpijn en mijn lichaam werkt niet bepaald mee, dus ik duik lekker vroeg mijn bed in. Om vervolgens de volgende ochtend er weer lekker vroeg en fris uit te kunnen.
Vandaag begint het echte avontuur, 3 dagen in de jungle overleven. Om kwart over 10 worden de bij het hotel opgehaald door een jeep. We gaan het avontuur aan samen met 2 Argentijnen, een Zwitser en een Australiër. Onze eerste stop is bij een vlinder- en orchideëntuin. Ik had verwacht dat het een mega uit was, maar het stelde niets voor. Met 10 stappen stonden we alweer buiten. De vlinders waren op 1 hand te tellen. De orchideeën waren wel mooi. Veel verschillende kleuren. Ik vraag met af of ze misschien kleurstoffen gebruikt hebben.
De volgende stop is bij een lokaal dorpje. Dit dorp leeft echt van het toerisme. Ze hebben een soort marktje gemaakt waar ze hun eigen gemaakte spullen verkopen. Het ziet er echt mooi uit! Helaas kunnen we niets kopen, want we hebben al problemen met de kilo’s in onze koffers, hehe! De lokale bevolking loopt zelfs in klederdracht. Een oud vrouwtje is een kleedje aan het weven. Al haar tanden zijn gewoon zwart.
Daarna rijden we verder naar een lokale markt met groente, fruit en pruttels. Het vlees ligt gewoon op tafels met een soort van waaier erboven. Ik zal er niet aan moeten denken om dit vlees te eten. Ik vraag me af hoeveel dagen het er al zo bij ligt.
We rijden verder en verder. De wegen krijgen steeds meer bochten, fijn! Ik begin me aardig misselijk te voelen. Gelukkig duurt het niet lang. We stoppen bij een picknickplaatsje halverwege een berg. Lunchtijd! Onze guide heeft op de lokale markt rijst voor ons gekocht. Lekker! Simones avontuur begint nu echt. Ze lust geen rijst en nu zal ze het toch echt moeten eten. 4 uur lopen door de bergen zonder lunch, lijkt me niet bepaald prettig. Haar gezicht spreekt boekdelen. Na een paar happen geeft ze het op. Ze zegt het niet zo heel smerig te vinden. Ben benieuwd wat we krijgen als avondeten.
We beginnen aan onze trektocht. Lopen, lopen en nog eens lopen. Echt genieten van de prachtige natuur is lastig want je moet goed kijken waar je loopt. De wegen zijn niet soepel. Ja Michael, we lopen gewoon op het zand en niet op van die aangelegde panden als in de Taman Negara. Veel stenen, gaten, boomstronken. Je moet echt opletten waar je loopt, voor je het weet lig je op de grond.
Onderweg lopen we door een dorpje. Dit dorpje ligt echt middenin de jungle. Wat een huisje! Je zult hier maar wonen. Ik zal er echt niet aan moeten denken. Geen elektriciteit, geen warm water, geen telefoon. Een hel! Er lopen mega veel kippen met kuikens rond (hun eten). Ieder huisje heeft zijn eigen varken en eigen ‘wc’. Het toilet is een apart hokje met een gat in de grond. Bah! Ik plas dan toch liever achter een boom.
We lopen verder en verder. Berg op berg af. In de zon, uit de zon. Een mega droog gedeelte en een vochtig gedeelte. Met Simone gaat het niet zo goed. Ze gaat een paar keer door haar enkel, waardoor haar motivatie steeds verder wegzakt.
Opeens stopt onze guide en doet een stap naar achteren. Ik schrik van zijn reactie. Voor ons op het ‘pad’ zijn twee slangen aan het vechten, twee cobra’s. Wauw! De slangen zien ons en willen naar ons toe komen. Ik doe maar snel een paar stappen achteruit. Onze guide gooit een mes naar de slangen en de slangen sluipen weg. De guide pakt het met en gooit hem nogmaals. Nu zijn de slangen weg en kunnen we veilig verder lopen.
Vier uur nadat we zijn vertrokken komen we aan bij ons slaapvertrek. Oh mijn god! We slapen bij een familie. Een kleine familie. Vader, moeder en ik geloof 5 kinderen. Met z’n allen slapen we in een groot houten huisje, met een dun matrasje (lees: handdoek) op de grond en een paar stinkende dekens. Dat wordt wat! Simone zit dol enthousiast te vertellen dat ze overal kan slapen, ik ben er bang voor. Gelukkig heeft ieder ‘bedje’ zijn eigen klamboe. Muggen, vandaag kunnen jullie mij lekker niet steken! Ik heb ook liters dieet op mijn lichaam. Geen mug die nog bij mij in de buurt durft te komen.
Ik wil graag even iets kwijt over het toilet. Het toilet ligt op een bergje, die je kunt bereiken door het beklimmen van een stenen trap. Boven aangekomen staat een stenen huisje met een houten dakplaten. Met een klein rukje gaat de deur open en komt de stank je tegemoet. Sorry maar deze stank kan ik niet in woorden beschrijven. Wanneer ik de moed heb verzameld kijk ik naar binnen en zie ik een gat in de grond. Ik hoop dat ik geen grote boodschap hoef te doen vannacht of morgenochtend. Bahbah! Wat smerig. Het gat in de grond is echt klein. Ik wil niet weten hoe vaak ze ernaast plassen. Voor met vijf van die koters.
Het enige wat ik mis is een douche. Ik vraag onze guide waar de douche is. Met een big smile wijst hij naar de rivier. We moeten ons wassen in de rivier. Ik trek mijn hippe sandalen aan en spring in de rivier. Whaaaa koud!!! Ik ben niet gauw iemand die het water koud vind, maar dit is echt koud! Ik ga mij hier echt niet in wassen. Al zie ik er morgen met mijn haar uit als een heks. Dat liever dan dat ik mij in deze koude rivier ga wassen. Ik bevries!
Diner is ready! Nou, ons avondeten. Waarschijnlijk kunnen jullie het al raden. Inderdaad, rijst met kip (en aardappels). Ik vond het erg lekker! Gelukkig was het niet mega pittig. Ondertussen is het ook al donker. Tegen 6 uur is het gewoon al donker. Waardoor ik tegen 8 uur het gevoel heb dat het al 11 uur ’s avonds is. Tegen 9 uur liggen we voldaan in bed, nadat we lekker bij het kampvuur hebben gezeten. Ik gok dat de temperatuur iets onder de 20 graden ligt ’s nachts. Koud, voor mijn begrippen!
Donderdag 13 december
Wat heb ik een verschrikkelijke nacht achter de rug. Ik kon niet goed liggen. Nadat ik even op mijn zij lag, ging mijn heup pijn doen. Dus draaide ik op mijn andere zij. Daar deed mijn zij ook pijn. Dus dan maar op mijn rug, ging mijn nek en rug pijn doen. Laatste poging op mijn buik. Pijn in mijn knieën. Dus dan maar weer op mijn zij. En zo ging het de hele nacht. Totdat om half 8 onze guide binnen kwam om ons te wekken. Wat een nacht! Mijn hele lichaam doet pijn, mijn knieën, mijn schouders, mijn tenen en mijn rug. Pffff drama! Simone had gisteren al besloten om vandaag terug te gaan. Ze heeft aardig last van haar enkels, dus is het niet verstandig om nog verder te gaan trekken. Ik zit er nu ook over na te denken. Als ik nog een nacht zo moet slapen, denk ik niet dat mijn lichaam dit gaat trekken. Als we vandaag terug missen we alleen twee trektochten. Met een lichaam dat zoveel pijn doet, ben ik blij dat ik deze trektochten niet hoef te doen. We besluiten dus vandaag met Simone onze tocht te stoppen en een dag eerder terug te gaan naar ons hotel. Maar voordat we terug gaan hebben we eerst nog een drukke dag voor de boeg met veel leuke dingen in de planning.
Het bergtoilet heb ik btw op mijn eigen manier gebruikt. Ik wilde netjes in het hokje gaan plassen, maar op een of andere manier kreeg ik mijn benen niet naar binnen. Dus heb ik maar achter het wc hokje in de openlucht geplast, hehe!
Onze eerste activiteit voor vandaag is op een olifant rijden. Vet, maar zielig. Naar een half uur lopen vanaf onze slaapplaats kwamen we aan. Wat een olifanten. Het is echt mega groot! Gelukkig zijn er nog niet veel toeristen. We zijn zowat de eerste. Dus kunnen we uitgebreid met de olifanten ‘spelen’. We gaan bovenop een olifant zitten op een wankel bakje. Elke keer als onze olifant een berg op of af gaat heb ik het gevoel dat ik eruit knikker. Wat apart! Ik zit gewoon op een olifant. Onze olifant had er wel een beetje moeite mee. Echt lopen deed hij niet. Elke keer ging hij gras eten en bleef hij dom staan. Onze ‘bestuurder’ zat hem dus vaak te prikken met een naald in zijn oren, vet zielig! Ik kan heel goed begrijpen dat zo’n olifant niet wil lopen. De olifant ging zelfs door de rivier lopen, wel cool!
De volgende activiteit was bamboo raften. We kregen niet eens een vest aan, dus echt raften zal het wel niet zijn. We moesten met z’n allen op een bamboo vlot zitten met twee bestuurders. Met de stroming mee over de rivier. Wat een prachtig uitzicht over de natuur. Het ziet er prachtig uit! Wat een rust ook. Het enige wat je hoort is de vogels fluiten en onze bestuurders met elkaar kwaken. Haha wat een taal dat thais. Het lijkt een beetje op gebrabbel van een baby haha. Dat ze elkaar begrijpen.
Na het raften zijn we met de jeep terug gebracht naar het olifantenkamp waar we een olifant mochten wassen. De olifant genoot er helemaal van en ging echt languit in het water liggen. Na het wassen wilde de olifant niet meer opstaan. Vind je het heel gek als je door drie vrouwen gewassen wordt. Wat een luxe!
Het spannendste van alles was de Zipline. (ookwel tokkelen/kabelbaan) Wat een drama! Haha ik zat nog te twijfelen of ik wel of niet zal gaan. Alles wat hard gaat, word ik niet bepaald vrolijk van. Tja en een chagrijnige Cynthia, daar worden andere mensen niet vrolijk van haha! Ik heb wel zo’n pakkie aangetrokken en ben meegesloft naar de kabelbaan. De kabelbaan gaat over de rivier. De anderen gingen eerst. Het zag er helemaal niet zo hoog en snel uit, dus ik besloot om ook te gaan. De begeleider wilde mij gaan duwen (en ik hem), dus ik heb hem maar even duidelijk gemaakt dat ik dat niet wilde. Ik kreeg gelijk hele verhalen dat ik dan in het midden zou stoppen en dat ik in de rivier moet gaan springen enz.. best! Met knikkende knieën stond ik daar en daar ga ik. Eenmaal aan dat touw dacht ik echt wat een takke eind! Het einde red ik niet. Maar voordat ik het wist, was ik er al. Stond die begeleider daar te schreeuwen dat ik mijn voeten omhoog moest doen ofzow, maar dat kreeg ik helemaal niet mee. Dus ik knetterde aardig had op het eindplateau. Prima, ik heb het levend gehaald en ik heb mijn angst ‘overwonnen’. Nooit meer weer! Haha.
Ondertussen was het al kwart voor 12, lunchtijd! Beetje vroeg voor Thaise begrippen (en voor mij), maar goed. We hadden al een drukke ochtend achter de rug, dus ik had opzich wel honger gekregen. Ditmaal stond een heel buffet voor ons klaar, met rijst, rijst en een beetje noodles. Simone blij! Het smaakte goed en het was niet pittig.
Na de lunch begon een olifantenshow. Maar even een kijkje nemen. Wat een rare olifanten. Ze kunnen gewoon dansen, op hun kop staan en voetballen. Een olifant hoort gewoon in de natuur rond te lopen!
Van onze groep bleven er twee over die drie dagen blijven. De anderen blijven allemaal twee dagen. Van deze twee hebben we afscheid genomen en wij zijn verder met de auto naar de waterval gereden. Ja met de auto, want lopen hoeven we niet meer. Nou ja, we moesten een aantal treden betreden voordat we bij de waterval waren. Pfff het leken er wel 100 te zijn (achteraf maar 20). Auw mijn knieën. Ik ben er een oud omaatje van geworden.
De waterval, voor Thaise begrippen vet! Maar voor mij, tja. Mooi was anders. Gewoon een aangelegde waterval met een paar boompjes erom heen. Je kon er niet eens normaal een duik in nemen. Fijn! Gelukkig werden we naar 20 minuten weer opgehaald door de jeep.
De jeep die ons verder bracht naar het wild water raften. Ik vond dit wel een beetje spannend, want ik heb het nog nooit eerder gedaan. Maarten werd er ook niet vrolijk van. Hem leek het heel gevaarlijk. Vooral wanneer een jongen ons ging vertellen dat een week geleden een meisje eruit is gevallen en met haar hoofd tegen een steen is gevallen. Fijn! Het begin gaat al goed. Als ik de boot wil instappen kukkel ik van een steen van val echt keihard. Auw! Mijn lichaam deed al zo’n pijn maar nu nog erger. Vooral mijn teen. Wat een ramp! Zegt de begeleider dat ik moet opschieten. Ja hallo doe ff normaal! Nou daar gaan we! Waar ben ik aan begonnen. We kwamen gelijk in een beste stroomversnelling te recht met veel rosten en stenen. Ow jee als dat maar goed gaat. Gelukkig had onze boot ervaring en gleed zo langs alle stenen heen. Owwww dat valt mee! Nu begin ik de lol er wel van in te zien. Het enige nadeel was dat we zelf moesten roeien. Hoe kan ik nou roeien als ikspierpijn heb en mijn lichaam overal pijn doet van de geweldige nacht. Dus ik deed maar alsof ik heel druk aan het roeien was, maar achteraf heb ik vrij weinig gedaan haha! Wat erg! Bij elkaar hebben we denk ik een uur geraft. Maarten vond het achteraf ook niet zo erg meer. Het is bet wel vet! Mooi uitzicht. Onze boot zat alleen halverwege een keer vast op een rots, waardoor Simone en het Zwitserse meisje iets verder naar beneden lagen en wij boven op de rost zaten. Dat vond ik niet zo grappig maar verder ging het goed! Echt een aanrader.
Naar het raften heeft de jeep ons terug gebracht naar het hotel. Voordat we aankwamen hebben we eerst een hele tour gehad door Chiang Mai. Alle anderen werden eerst bij hun hotel gedropt, voordat ze ons gingen droppen. Ons hotel ligt namelijk ver buiten het centrum. Maar als je het vergelijkt met de andere hotels in het centrum is die van ons zwaar luxe! Echt boeiend is het centrum niet. Het ziet er oud en vies uit.
In ons hotel aangekomen besluiten we zo snel mogelijk de trein te nemen naar Bangkok. De hoteleigenaar helpt ons en belt met een vriend die een treinkaart voor ons heeft geregeld voor morgenochtend 10 voor 9. Ideaal! We besluiten dus nog een nacht in dit hotel te blijven. Ze zijn zo aardig en wilen ons echt met alles helpen. Eigenlijk waren we van plan om een hotel in het centrum te nemen. Maar aangezien het al 7 uur ’s avonds is en we net een deel met de jeep hebben gezien, lijkt het centrum ons niet erg interessant. Maarten en Simone willen graag naar de Night Market. Ik heb al diverse night markets in Kuala Lumpur gezien. Ik besluit om in het hotel te blijven. Daarnaast heb ik ook hele erge hoofdpijn en mijn lichaam werkt niet bepaald mee, dus ik duik lekker vroeg mijn bed in. Om vervolgens de volgende ochtend er weer lekker vroeg en fris uit te kunnen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
